10 JULI 2003
319
de communicatie onder de verantwoordelijkheid van de regiopolitie, want de politie verzorgde samen
met Justitie de communicatie. Dus de wijze waarop daar is gecommuniceerd valt niet onder mijn regie
en ik weet dus ook niet precies wat daar heeft plaatsgehad. Maar u weet hoe indringend actual reality
tv, wat is het allemaal, tegenwoordig alles op de buis weet te brengen. Nogmaals, ik was zeer gerust
gesteld toen ik vernam dat de zaak zo is afgelopen, want toen wij tussen twaalf en een met dit pro
bleem bezig waren konden wij niet voorzien dat het zo voorspoedig en ook zonder levens en kwetsu
ren zou aflopen. Dus nogmaals mijn complimenten en ik ben verheugd dat het zo is afgelopen. Dat
was de rondvraag wat u betreft. Wat mij betreft heb ik nog een woord van afscheid. Immers, Christ
van den Heijkant, die daarachter in de hoek zit, hij is ongeveer met Kees Schoenmakers nog de enige
die een colbert aan heeft,
De heer SCHOENMAKERS
Er zijn altijd heren.
De VOORZITTER
Oh, en Alfred ook. Christ neemt vandaag voor het laatst deel aan de bediening in deze raad en ik zou
daaraan een paar woorden willen besteden. Kom maar eens even naar voren, Christ, hier bij het
spreekgestoelte. Ik ga daar ook maar naar toe. Ik had mijn jas op de stoel gelegd, maar een wethou
der heeft die op de grond gegooid. Dames en heren, wij zijn bijna aan het eind van deze laatste
raadsvergadering voor het zomerreces. Voordat ik die vergadering sluit wil ik graag uw aandacht voor
iemand die al jarenlang de raadsvergaderingen meemaakt. Ik denk dat hij, misschien behalve Joep
Taks, iedereen hier heeft overleefd. Ik heb het dus over Christ van den Heijkant, die heel wat voet
stappen in dit huis en in deze raadzaal heeft liggen. Christ, jarenlang heb je ons geholpen. Fotokopie-
en van moties en amendementen maken en die snel uitdelen, ons voorzien van koffie, het publiek de
weg wijzen naar de tribune en wat dies meer zij. Vanavond is het dan jouw laatste raadsvergadering.
Overigens duurt het nog even tot aan jouw afscheidsreceptie, want die is kort na het zomerreces op 3
september aanstaande. En natuurlijk wordt jouw receptie in dit stadhuis gehouden, want je bent ook
iemand waarvan op z'n minst half Breda weet dat je bij het stadhuis hoort. Je valt zelfs onder de hy
potheek, geloof ik. In die zin ben je het visitekaartje van de gemeente en voel je je verknocht met alle
activiteiten die hier plaatsvinden. Je stond dan ook in 1992 met de verhuizing van het college naar het
Stadskantoor bepaald niet te trappelen om mee te gaan. Vandaar dus datje de eerste de beste gele
genheid met beide handen hebt aangegrepen om hier weer terug te komen. Naast al je ander werk,
en ik denk bijvoorbeeld aan de vele huwelijken die je hebt meegemaakt, de recepties en de commis
sievergaderingen, heb je voor de gemeente en de gemeenteraad in het bijzonder heel wat vergade
ringen verzorgd. Dat betekent niet alleen de nodige voorbereidingen treffen, maar wanneer wij al lang
weer weg waren alles nog opruimen zodat het huis er de volgende dag weer spie en span uitzag. Dat
mag ook weieens gezegd zijn en daarvoor wil ik jou namens de gemeenteraad hartelijk dankzeggen.
Je was ook altijd wel in voor een geintje. Bijvoorbeeld, en eerlijk gezegd laat degene die voor mij de
speech gedeeltelijk heeft geschreven mij nu iets weten wat ik niet wist, je zat in het complot toen een
illuster Fries gezelschap het nodig vond om de burgemeestersstoel uit deze raadzaal tijdelijk elders
onder te brengen. Ik heb toen aan jou gevraagd: jij moet toch gezien hebben dat die stoel is wegge
haald? Ik heb niks gezien, ik weet van niks, maar hij was weg. Ik weet niet of iemand dat verhaal kent,
maar er was een nieuwjaarsclub uit Friesland, je kunt die vergelijken met wat hier een carnavalsvere
niging is, die de stoel van de burgemeester had weggehaald om die bij Nijpels neer te zetten. Ze
kwamen hem later terugbrengen en ik heb toen aangifte gedaan bij de politie wegens verduistering.
Maar jij was eigenlijk degene die hem verduisterde en zij heelden hem, als ik het nu achteraf be
schouw. Minder leuk vond je zelf trouwens de botsing met Las Lanzas kort na de restauratie van het
stadhuis in 1999 toen je iets te verwoed met de stofzuiger in de hal in de weer was. Er zijn nog veel
meer anekdotes over jouw jaren bij de gemeente Breda te vertellen. Maar het is te warm, we gaan het
niet te lang maken. Ik zal het kort houden. Ik zei het al, vanavond neem je nog niet echt afscheid, dus
wie weet watje de komende weken nog meemaakt. Je kwam in 1965 in dienst en dat betekent datje
je heel wat jaren voor een en dezelfde werkgever hebt ingespannen en ons, college en raad, al die tijd
waar mogelijk met hand- en spandiensten hebt geholpen. Nogmaals dank daarvoor en ik onderstreep
dat graag met een kleine attentie.
(Applaus)
De VOORZITTER
Christ, zeer bedankt en het gaat je goed. We zien elkaar nog. Dames en heren, Wil je nog reage
ren?
