28 APRIL 2004
164
De heer DUBBELMAN
Voorzitter, namens alle fracties mag ik kort een toespraakje houden ter gelegenheid van een geweldig
mooie prestatie. Een raadslid in ons midden heeft iets moois en iets groots verricht. Een zeer jeugdig
raadslid dat bovendien een volledige baan heeft, een studie doet en een fractie aanvoert. Onze Johan
Kwisthout is erin geslaagd om, ook nog voor een goed doel, de mooiste afstand aller tijden, de mara
thon, de afstand die zelfs jarenlang verboden was voor de Olympische Spelen omdat men dacht dat
dat ook meteen het einde zou zijn, in Londen de afstand der afstanden met een goed gevolg te lopen.
Johan was ook zo vriendelijk om via e-mail een vrij minutieus verslag hiervan te geven. In Londen en
ook in Amerika, dus als je intercontinentaal gaat, is het altijd lastig dat je niet kilometer per kilometer
wordt aangewezen maar mijl per mijl. Alleen de marathonlopers weten wat voor destabiliserend effect
dat heeft, en zo was het ook dat Johan in zijn rapportage sprak van: een steek in mijn zij, en dan zei
hij letterlijk: het duurde - en dat voor een socialist - een eeuwigheid voordat de 21 mijl in zicht kwam.
Toen kwam hij dan ook uiteraard de man met de hamer tegen. Ik weet dat het verschil tussen opge
ven en doorlopen flinterdun is. Ik memoreer dat ook de grote Dries van Agt - een buitengewoon spor
tieve premier - zei: er zijn momenten dat het gaat om 'óf de dood óf de gladiolen.' Johan, je hebt gefi
nisht in een goed socialistische stijl, je schrijft ook letterlijk: met de vuist omhoog. Ik zie dat zo hele
maal voor me. Als het gaat om de tijd is het zo dat elke tijd mooi is, maar jouw tijd was nog een stuk
sneller. Die was een stuk korter dan de langste raadsvergadering die deze raad heeft meegemaakt,
en dat was op 5 juni 2003 toen de raad er bijna een halfuur langer over deed om er een einde aan te
maken. Maar er is nog een ander groot verschil. Jij hebt een medaille eraan overgehouden, en
niemand weet meer wat we nou op 5 juni 2003 allemaal met elkaar bereikt hebben. Dat is toch wel
een groot verschil. Johan, het is voor mij een geweldig groot voorrecht om jou iets aan te bieden. Wij
hebben ons, en dat kostte mij natuurlijk toch wel een beetje moeite, in het socialistische gedachtegoed
verplaatst en zijn tot de conclusie gekomen dat wij dat niet uit de pot van de gemeente moesten doen
en ook niet uit de pot van de griffie. Want dat zou jij niet goedvinden. Dat doen wij dus ook niet. Wij
weten dat jij het als woordvoerder van een kleine fractie ook onjuist vindt als er dingen gaan gebeuren
via een gewogen gemiddelde: dat grote fracties meer invloed hebben dan kleine fracties, en daarom
gaan wij dit cadeau ook per fractie omslaan. Dat is onze benadering: als het geld kost, willen we het
liever per fractie doen, en is er iets leuks te verdienen, dan doen wij dat liever gewogen. Maar in jouw
geval gaan we dat duidelijk per fractie doen, jouw fractie uiteraard uitgezonderd. De griffie gaat te
zijner tijd met de pet rond. Ik wil je iets heel moois aanbieden en ik hoop datje het mooi vindt. Ik stuur
dit persoonlijk altijd als iemand de marathon heeft gelopen. Dit is namelijk een beeld van een Engelse
beeldhouwer, het is te bezichtigen in Beelden aan zee in het oude Scheveningen, en je ziet hier dui
delijk wat je voelt tijdens het lopen van een marathon. Je ziet een akelig figuur waarvan je nog een
stukje romp ziet, er is geen hart en het hoofd is er ook niet meer bij, want op bepaalde momenten
weet je niet meer waar je zit. Het is toch, denk ik, een heel mooi beeldje, maar als je het beeldje niet
mooi vindt, is het zo dat de griffie in ieder geval wel voor een mooi lijstje heeft gezorgd. Ik denk dat het
jou toch wel iets zal zeggen, omdat je het ook moeilijk hebt gehad. Ik wilde jou dit gaarne aanbieden,
en om in stijl te blijven: met een bos vuurrode rozen, (aanbieding bloemen, cadeau, en applaus.)
De VOORZITTER
Johan begint er ook een beetje op te lijken, hè? Goed, dames en heren,
De heer KWISTHOUT
Voorzitter
De VOORZITTER
zeer bedankt voor uw aandacht
De heer BOER
Een kort woordje voor de heer Kwisthout graag.
De VOORZITTER
De fracties willen allemaal reageren, begrijp ik? Johan wil zelf het woord. De heer Kwisthout.
De heer KWISTHOUT
Ik wil in ieder geval iedereen bedanken voor de steun, de donaties aan het Rode Kruis voor het goede
doel, en de support met name de mooie woorden van de heer Dubbelman, die ik toch als een bepaald
gezag ervaar op het gebied van marathons. Hartstikke bedankt, (applaus.)
