10 MAART 2005
111
u van. Maar bovenal een portefeuille waarin de dag van vandaag niet meer relevant is, want het gaat
om de dag van morgen, vooruitzien waar je met Breda naartoe wilt en daarop reeds nu voorsorteren.
Ik ben een vooruitgangsoptimist en heb steeds geprobeerd mensen in die, mag ik het noemen
levenshouding, levensstijl mee te nemen. Geen ellenlange betogen over details of gemijmer over
gisteren en daarmee gemijmer over onomkeerbaarheden. Neen, steeds vooruitkijken en kansen zien
om die vervolgens te pakken. Anderen moeten mijn wethouderschap maar beoordelen, ze zullen
evenveel gelijk als ongelijk hebben. Zelf meen ik dat ik op de juiste momenten mijn Haagse politieke
ervaring en contacten adequaat heb kunnen inzetten voor de belangen van Breda op met name die
dossiers die bevochten moesten worden in Den Haag, op de ministeries of via de Tweede Kamer, het
was mij om het even. Wat telde was het best mogelijke eindresultaat voor onze stad en haar
inwoners. Met name het nieuwe NS-station, de shuttleverbinding en de herstructurering van de wijken
Heuvel en Noordoost zijn van die typisch Haagse dossiers. Uiteraard heeft het college, of heb ik als
portefeuillehouder, dit nooit alleen kunnen doen. Ik wist mij steeds omringd door een toegewijde
deskundige ambtelijke staf. Zo zal het Spoorzonedossier steeds verbonden blijven aan de veel te
vroeg gestorven kleine grote man dr. ir. Jo Rieken. En zonder anderen tekort te willen doen, noem ik
hier ook Andrew van der Zee en Joop Goderie. Zij waren er altijd en hielden mij door kritische
feedback scherp. Waar de politiek nogal geregeerd wordt door de waan van de dag in onze
mediacratie, zo dient het bestuur te staan voor een zorgvuldige uitvoering van eenmaal democratisch
genomen besluiten. Consistentie en daarmee een hoge mate van voorspelbaarheid van
overheidshandelen zijn cruciaal, niet in het laatst voor marktpartijen, individuele ondernemers en
particulieren die vertrouwen moeten houden in de overheid, want de overheid kan het niet alleen. Ik
liet zojuist het woord mediacratie vallen. Wijselijk is de Nieuwe Mark, in elk geval Europees hogelijk
gewaardeerd, bespaard gebleven van enkele lokale luimen in en buiten de politiek waar opportuniteit
en ego om het hardst leken te strijden. Gelukkig heeft de rede het gewonnen van de emotie. Als
vanavond een sterretje naar mij knipoogt, is dat vast de goede mevrouw Lous van Beusekom. Lous,
Mark komt eraan. Ik rond af. Breda, blijf bij mij, een pakkend liedje van SVP De Mark gezongen door
Sandro van Breemen. Er is ook een ander liedje: Weert, kom naar mij. Breda, ik kan niet én bij je
blijven én naar Weert gaan. Dat staat gelijk aan bigamie en vooral nu mijn vrouw er ook is, in die tak
van sport heb ik mij nooit bekwaamd. Het leven bestaat uit keuzes en ik heb samen met mijn
echtgenote gekozen voor Weert. Maar goede vriend Breda en daarmee nadrukkelijk begrepen, Henk
Haarhuis, je blijft voor levenslang in mijn hart gesloten. Leden van de raad. Het was me een groot
genoegen en een grote eer u en daarmee onze bijna 170.000 inwoners te mogen dienen. Ik wens u
veel duaal inzicht, robuustheid en relativeringsvermogen in het moeilijke werk dat raadswerk heet.
Raadswerk, waarin u zo deskundig wordt ondersteund en geadviseerd door de griffier en haar
medewerkers. Ook ik wil de griffie hierbij dank zeggen. Dames en heren, ik heb genoeg gezegd. Het
is mooi geweest. Ik hoop u te treffen op mijn installatie in Weert volgende week woensdagmiddag 16
maart. Ik dank u zeer. (applaus)
De VOORZITTER
Ik wil u gaarne uitnodigen beneden in onze ruimte.
Afd.: RGR
Not./Typ.: CvE
