12 JANUARI 2006
53
burgemeesters van even zoveel grote gemeenten terugkijkt. Zij zeggen daarin over de ontwikkelingen
in de gemeenteraad letterlijk: 'De rol van de griffier is daarbij van essentieel belang gebleken. Zijn
adviserende rol in het lokale politieke krachtenveld maakt hem tot de ambtenaar pur sang, eigenlijk de
persoon die bij uitstek de ambtelijke status ook verdient. Immers, die status biedt op het politieke
speelveld juist de bescherming om onafhankelijk te kunnen adviseren, zonder daarop afgerekend te
worden.' Annelies, wij, de gemeenteraad en jij, hebben de afgelopen periode veel met elkaar te stellen
gehad. Je stapt nu over naar een andere functie en ik ben ook blij dat we nog lang van jouw deskun
digheid op velerlei gebied mogen profiteren. Je directe advisering aan de gemeenteraad zal plaats
maken voor advisering aan ons college. Als voorzitter van de gemeenteraad wil ik je graag danken
voor je bijdrage aan de ontwikkeling en de vitaliteit voor het lokaal bestuur in de afgelopen periode.
Als voorzitter van het college heet ik je graag welkom in je nieuwe functie. Zo blijf je in de buurt en dat
vind ik een prima zaak. Dames en heren, leden van de raad. Mevrouw De Wit ken ik al heel lang. Al
sinds ik burgemeester mocht zijn van de voormalige gemeente Nieuw-Ginneken, en jij, Annelies, daar
inwoonster van was. Maar ook in andere verbanden hebben we elkaar in die jaren ontmoet: in het
regionaal college, et cetera, et cetera. We hebben elkaar de afgelopen vijftien maanden op een zake
lijke manier weer anders ontmoet dan de jaren daarvoor en dat geeft dat mijn beeld van jou nog wat
completer is geworden. En dat beeld is breed. Natuurlijk, de stevige debater, de griffier met de duide
lijke en uitgesproken visie, die kennen we allemaal. Maar de vrouw die zich ook achter de schermen
inzet voor mensen die het soms in hun eentje allemaal niet redden, die kent niet iedereen. Een luiste
rend oor, een klop op de schouder, en soms een financiële bijdrage als het echt niet meer gaat. Het is
een kant van je die maar weinigen zien en waaraan je ook niet die behoefte voelt. Maar dat maakt jou
wel tot die markante persoon die ik erg hoog heb. Jij, en dat geldt ook voor Ad: jullie hebben het hart
op de goede plaats. En dat waardeer ik bijzonder. Je liberale houding, maar niet de zorgeloze liberaal,
integendeel, juist bevlogen, bewogen, je verantwoordelijkheid ziende en wanneer nodig ook nemende.
Dat zien soms maar weinigen, maar nogmaals, dat maakt het beeld breder en completer. Annelies, je
bent een bijzonder mens. Ik hoop dat de gemeente Breda nog lang van jouw inzet, je commentaar, je
bondige schetsen en je kleurige uiteenzettingen gebruik mag maken. Sommigen wakkerschuddend,
anderen prikkelend, weer anderen uitdagend, maar ook met oog voor het proces. En dat mag knap
gevonden worden. Annelies, ik sluit af. Op een goede samenwerking, en ik wil graag die woorden
bezegelen met een bos bloemen en dank voor datgene wat je in het kwartier maken voor de gemeen
teraad hebt gedaan. Ik dank u wel. (aanbieding bloemen, en applaus.) Dan geef ik nu het woord aan
de heer Taks, nestor van de gemeenteraad.
De heer TAKS
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de griffier, dames en heren. Op 14 maart 2002 sprak de toenmalige
burgemeester van Breda, de heer Rutten, na de beëdiging van de nieuwe raadsleden uiterst beharti
genswaardige woorden naar aanleiding van de Wet dualisering gemeentebestuur die toen zojuist van
kracht was geworden. De heer Rutten hield de nieuwe raadsleden voor dat de dualiseringsoperatie
vooral bedoeld was om de burger meer te betrekken bij de lokale politiek door voortaan nadrukkelijk
het gesprek met de stad aan te gaan. De voorzitter wees er verder op dat het deze raadsperiode niet
de opgave van de raad zou moeten zijn om vier jaar lang steeds maar weer uit te leggen aan de bur
gers wat dualisering is, maar dat het de burger na vier jaar duidelijk zou moeten worden, en ze zouden
het ook moeten kunnen zien, dat er ook echt iets veranderd is in het optreden van de raadsleden. En
daar, zo sprak burgemeester Rutten, ligt voor de raad de grote uitdaging. Ook wees hij nog op het feit
dat vernieuwen een continu proces is en dat alle spelers deze eerste periode in het duale stelsel zou
den moeten wennen aan een andere manier van besturen en politiek bedrijven en dat ze elkaar de
ruimte zouden moeten geven om te experimenteren in de nieuwe rollen. De raad stond bij het oppak
ken van deze opdracht niet alleen, want de wetgever gaf aan de gemeenteraden een eigen ambtelijke
ondersteuning in de vorm van de raadsgriffier. Een nieuwe functie, bedoeld om de raad in staat te
stellen zijn positie in het duale stelsel te versterken. Een griffier die over de kwaliteiten beschikte om
die taak ten behoeve van de raad succesvol uit te voeren, werd gevonden in de persoon van Annelies
de Wit, die na een jarenlange mars door de gemeentelijke organisatie zeer goed thuis was geraakt in
de ambtelijke huishouding en die bovendien beschikte over een uitgebreid netwerk in de Bredase
samenleving buiten de politieke sfeer. Nu, nog geen vier jaar later, nemen we afscheid van haar. De
afgelopen periode in beschouwing nemend, mag naar mijn mening, en ik veronderstel dat de raad die
mening deelt, worden geconstateerd dat de keuze van de raad destijds een juiste is geweest. Anne
lies de Wit was de juiste persoon op de juiste plaats in de moeilijke beginfase van een ontwikkeling
naar nieuwe politieke en bestuurlijke verhoudingen. De raad en zijn leden hebben de afgelopen jaren
heel wat zien veranderen. Het was, zoals de huidige raadsvoorzitter, burgemeester Van der Velden,
zojuist al zei, waarlijk een ontdekkingsreis. Met het advies en de steun van de griffier en haar mede-
