15 MAART 2006
121
De VOORZITTER
Neen, maar wel op een wijze die productief is geweest en het contact met de samenleving altijd heeft
opgezocht. Het is daarom dat ik je mag mededelen dat je benoemd bent tot Lid in de Orde van Oranje
Nassau. (De voorzitter speldt de heer Posthuma de onderscheiding op. Applaus)
Tot slot vraag ik de heer Schreiner om hier naar voren te komen. Na een raadslidmaatschap van 24
onafgebroken jaren neemt u afscheid van de gemeenteraad. U bent in Breda geboren, maar in 1966
werd u inwoner van Prinsenbeek en direct gevraagd om voor de toenmalige lokale partij Gemeen
schapsbelang te helpen tijdens de voorbereidingen van de verkiezingen. Vanaf 1982 bent u raadslid in
Prinsenbeek en vanaf 1997 in Breda. Een lange periode. Maar ook op vele andere terreinen was u
actief. U werd voorzitter van de oudercommissie op de basisschool, secretaris van het Oranjecomité
en voorzitter van de bibliotheek. 40 jaar geleden begonnen met activiteiten voor een lokale partij, en
nu doet u een stapje terug. U gaat binnenkort met pensioen. Een beroepscarrière van 40 jaar heeft u
lang gecombineerd met inspanningen voor de publieke zaak en bij u ging het vooral om de vraag: wat
kan ik voor de mensen betekenen en bereiken? Niet alleen de grote lijnen, maar ook de concrete za
ken. U heeft alles gedaan om actief te zijn en te blijven in de samenleving en het is daarom dat ik u
mag mededelen dat het Hare Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje
Nassau. (De voorzitter speldt de heer Schreiner de onderscheiding op. Applaus)
Ik feliciteer u alledrie nogmaals met deze onderscheiding. We zijn bijna aan het einde van deze raads
vergadering. Nogmaals wil ik u, leden van de raad, dankzeggen voor uw inspanningen gedurende de
raadsperiode die vanavond wordt beëindigd. Ik heb u een aantal zaken in herinnering gebracht die
gedurende deze periode de gemoederen hebben beziggehouden. Met elkaar zijn serieuze en ook
vaak felle debatten gevoerd, en na die debatten was u allen buitengewoon benieuwd wat BN/DeStem
hierover zou gaan schrijven. De dagelijkse berichtgeving en wekelijkse columns zijn in hoge mate
bepalend voor een beeld dat onze bevolking krijgt van de politiek. En u heeft ongetwijfeld dikwijls 's
ochtends vroeg het stadskatern van BN/DeStem geopend om te zien wat hierin werd geschreven om
al of niet chagrijnig of vrolijk, afhankelijk van de berichtgeving, de verdere dag door te brengen. U
heeft zich dikwijls in de handen geknepen met een man als Eugène Loomans. En ik wil graag even tot
hem, ook al vindt hij dat niet aardig, toch het woord richten. Maar de mensen hier willen dat. Een jour
nalist, een Bredanaar in hart en nieren die kritisch kon zijn, maar die ook altijd fair bleef. Een journalist,
zoals iedere raad zich zou willen wensen, en een man die een brede waardering en warmte van de
volksvertegenwoordigers en inwoners van Breda tot zich heeft gekregen. Binnenkort, Eugène, zal jij
het stokje definitief overdragen aan je opvolgers. Ook voor hem komt de datum van afscheid met ras
se schreden naderbij en daarom wil ik toch even vanavond in de laatste vergadering van deze raad
daar kort bij stilstaan. Al zijn bijdragen, van jou, Eugène, vormen de politieke geschiedschrijving van
deze stad, en ook jou wil ik zeer nadrukkelijk bedanken voor hetgeen jij op dit terrein voor onze stad
hebt gedaan. Je had oog en oor voor alle facetten van het debat. Zoals ik al zei, het waren soms felle
debatten, maar er was ook plaats voor een lach. En ook die bijzondere uitspraken werden door jou en
je collega's opgetekend. Iedere maandagochtend vormden ze een mooi sluitstuk van een kritische
column. Door jouw bijdragen heb je ons iedere keer wel weer een spiegel voorgehouden, want je liet
ons door jouw ogen naar onszelf kijken, en neem aan dat dat redelijk vaak is aangekomen. Nu jouw
afscheid van de stadsredactie aanstaande is, willen we de laatste mogelijkheid die we hebben, ge
bruiken om ook jou een keer een spiegel voor te houden, en daarom wil ik je graag een klein cadeau
aanbieden als blijk van waardering, grote waardering van deze raad, ook oude raden, voor datgene
wat jij voor de stad en haar inwoners hebt beschreven. Zeer veel dank daarvoor. (De voorzitter over
handigt de heer Loomans een cadeau, zijnde een cartoon. Applaus)
Ik heb nog kort persoonlijk, namens u allen, opgeschreven: Beste Eugène, we hebben met veel ple
zier, genoegen en waardering al jouw verhalen gelezen. Een authentiek journalist vertrekt. Breda zal
je missen. Dank voor alles. (Applaus)
Dames en heren van de raad, ik ga nu echt afronden. Toch wil ik u niet met lege handen laten vertrek
ken. Ik noemde zojuist al de wekelijkse politieke column van Eugène Loomans en zijn collega's. Ik heb
ze vaak met veel genoegen gelezen. En het leek mij, uiteraard in samenwerking met BN/DeStem, een
leuk idee om uw eigen uitspraken die wekelijks werden gepubliceerd te verzamelen en in een boekje
onder te brengen. Het geeft, neem dat van mij aan, een prachtig beeld van deze periode, maar het
laat ook zien dat er ruimte is en was, en laat dat zo blijven, voor kwinkslagen en stekeligheden. "Je
kunt zeggen wat je wilt" is daarom de meest veelzeggende titel van dit boekje. Ik wil dit u allen, leden
van de raad, commissieleden en leden van het college, als tastbare herinnering aan vier bijzondere,
maar in mijn ogen ook productieve jaren aanbieden. Ik wil graag het eerste exemplaar aanbieden aan
de nestor van de raad, de heer Taks, die zo geweldig zijn bijzondere rol de afgelopen jaren heeft ver
vuld en inhoud heeft gegeven. Vervolgens wordt u allen een exemplaar uitgereikt en ik hoop dat ik u
daarna beneden mag ontmoeten waar u elkaar kunt groeten en zij die gedecoreerd zijn de hand kunt
