10 MEI 2007
157
maar een opname van, zodat je kon duidelijk maken dat, met alle kritische noten en alle creatieve
oplossingen die burgers aandragen, er wel degelijk ook vanuit de gemeente maar ook vanuit de part
ners rekening wordt gehouden met de wensen en de mogelijkheden maar ook de onmogelijkheden
die er zijn. Voorzitter, a priori zeg ik hier nog maar een keer dat wij natuurlijk toegeven, dat moeten we
klip-en-klaar doen, dat als het gaat om de communicatie die duidelijkheid niet altijd gegeven is. Er zat
een stukje impliciete besluitvorming in, of, in gewoon Nederlands: wij vonden dingen vanzelfsprekend
zoals ze besloten moesten worden, maar we hebben ze niet steeds opnieuw gecommuniceerd. Het
beste voorbeeld daarvan is overigens de heer Van Yperen in zijn bijdrage, die als raadslid daar steeds
bij is geweest en dan blijkbaar nu een heleboel vergeten is. Ook daarop, voor de tweede keer, kom ik
zo meteen even terug, want dat was zojuist voor het college toch een bijzondere ervaring. De dank die
wij in uw richting hebben uitgesproken, geldt voor al die raadsleden die tot dit moment zijn gekomen,
omdat we nu overgaan van de plannen naar de uitvoering, maar geldt ook onze bewoners. De heer
Szablewski zei, en anderen hebben dat in vergelijkbare woorden gezegd, dat het een coproductie is,
en over die productie mogen wij de regie voeren. Als ik echt kwaad ben, dan zeg ik: regie is geen
dictaat, dat moet ook goed begrepen worden, maar in ieder geval niet in üw richting. Ik denk dat u de
juiste toon aanslaat, en u zegt ook als het gaat om die communicatie, en daar hebben we voorbeelden
van gegeven, dat we te allen tijde bereid zijn en die bereidheid ook hebben getoond in persoonlijke
gesprekken, in telefonische gesprekken, op welke wijze dan ook, met de voorstellen die u daaronder
legt duidelijk te willen maken wat wel en niet kan, en dat wij vroegtijdig, dus laat ik zeggen proactief in
alle opzichten, ook als het gaat om de aanpalende buurten, ik denk aan Linie, aan Doornbos, maar
ook ten zuiden van de spoorlijn, die toon zullen vinden om elkaar te vertellen wat er wel en niet kan. U
bent, en dat hebben meerderen van u gedaan, even in zijn algemeenheid, heel duidelijk geweest.
Soms moet je een vervelend verhaal vertellen. Dat is, en dat trek ik natuurlijk mezelf dan even als
representant van het collectief van een gemeentebestuur ook aan, niet altijd in de meest duidelijke
bewoordingen gedaan, dus in die zin moeten we dat onszelf aanrekenen. Dingen die moeilijk zijn uit te
leggen en die vervelend zijn in hun consequenties, soms pas jaren nadien, verdienen gewoon een
eenduidig verhaal, een eenduidige uitleg. Dan is de boodschap veel makkelijker te verteren. Dat doe
je zelf ook. Als het een rotverhaal is, kun je het maar beter vertellen, want als je eromheen zwamt, dan
krijg je daar nadien pijn van. En bij sommige van uw verhalen is dat op dit moment, ondanks de vro
lijkheid van de heer Leunisse, toch wel het gevoel van het college. Voorzitter, zo breed kun je alleen
co-ordineren als je dat via de portefeuillehouders, want zo gecompliceerd is het, in de meest brede zin
kunt aansturen en ook de regie kunt voeren. Dat betekent dat dit hele college zich daar ook voor ver
antwoordelijk voelt. Vandaar dat we ook straks in de richting van de andere collega's kunnen zien of
door mevrouw Heerkens en de heer Oomen over bestemmingsplannen et cetera nog vragen beant
woord kunnen worden. De heer Willems is hier niet bij, dus dat zal plaatsvervangend gebeuren. Ik ga
kort de sprekers af, voorzitter. De heer Szablewski. Dank voor de toon en de wijze waarop u het colle
ge verder op pad stuurt. Wij zijn er nog niet, dit is een tussenstand, zou ik zeggen. U heeft besloten in
2002, 2004, juni 2006 en daartussendoor een aantal malen in tientallen commissievergaderingen en
raadsvergaderingen en nu zien we elkaar in mei 2007 en binnenkort weer. Dus het zijn steeds maar
weer tussenstappen op weg naar. De Stationslaan en de fasering. Ik probeer medio 2008, laten we
zeggen het eerste of tweede kwartaal 2008, daarover toch duidelijkheid te krijgen, zodat we een inte
graal faseringsplan in concept bij u op tafel kunnen leggen. U heeft zorgen over de Terheijdenseweg.
De bereikbaarheidsverhalen dienaangaande met de consequenties voor de andere buurten moeten
dan ook op tafel liggen. We hebben niet voor niets gezegd, ook na de extra vergadering: het is een
bereikbaarheidsvisie. Dat betekent dat op basis van een visie er concretere plannen van aanpak moe
ten komen. Die worden, en dat is hier de toon en de setting die we samen hebben gevonden, in een
heel vroegtijdig stadium met alle betrokkenen doorgesproken. De fietsroute en de tunnel. Ik pak al uw
reacties maar even samen. Laat ik nogmaals namens het college zeggen dat ik daar klip-en-klaar over
wil zijn. De passage zoals die wordt voorgesteld als de meest ideale fietsroute van noord naar zuid is
onmogelijk en niet realistisch. Wat ik u wel kan toezeggen, is het volgende. De fietsroute loopt aan de
noordkant middels twee hellingbanen tot de centrale ingang, met rechts naar de fietsenstalling en
daarnaast doorlopend naar het station - wat is in een mensenleven drie minuten doorlopen om bij de
andere kant van het station te komen? en komt via een trap en een goot aan de zuidkant uit, waar
we gewoon fysiek niet anders kunnen. Anders komen we, als we een hellingbaan willen, midden in de
woning van de overburen uit en dat vonden we niet zo'n goed idee. Wat we wel gaan proberen en
voor u financieel in beeld zullen brengen, is of we datgene wat je aan de zuidkant via een trap moet
bereiken nog comfortabeler kunnen maken - je kunt je voorstellen dat je met treden van 90 graden
ook verder kunt uitbreiden als je daar de vierkante meters voor hebt - en je, hoewel je overigens zult
moeten afstappen, op een vriendelijkere manier de trap kunt afgaan dan nu op de tekeningen staat.
Overigens is voor invaliden en minder mobiele mensen ten volle rekening gehouden als het gaat om
