20 MAART 2008
106
ook hoog tijd. Je kunt kiezen voor centraliseren of decentraliseren, maar dat neem niet weg dat waar
zo'n pension staat wij heel goed moeten communiceren met de mensen daar in de buurt en alle klach
ten en meningen goed ter harte moeten nemen, wat niet wil zeggen dat wij moeten zeggen: er kan
nergens een pension komen. Dat bestaat gewoon niet. Wij zijn dus ook voor preventief werken en de
zogenaamde bemoeizorg. Wij hopen door deze werkwijze te voorkomen dat woningbouwcorporaties
huurders op straat moeten zetten. Het is goed voor de betreffende huurder, die kan zijn woning be
houden, en we kunnen dan wellicht ook meteen beginnen met bijvoorbeeld een schuldhulpverlening of
andere hulp die noodzakelijk is. Iets wat nu niet altijd kan, en bijvoorbeeld als mensen in een crisisop
vang zitten, kan het helemaal niet. Daarnaast vinden wij het heel belangrijk dat met name gezinnen
met kinderen in hun eigen vertrouwde omgeving kunnen blijven, en dat niet hele gezinnen naar een
opvanghuis moeten, of erger, dat de kinderen tijdelijk bij de ouders weggehaald worden, omdat ou
ders hun kinderen geen onderdak kunnen bieden. Dat lijkt mij duidelijk. Het werken via de centrale
intake, noem het maar de eenloketgedachte, vinden wij zonder meer een vooruitgang. De cliënt krijgt
eerder en specifieker die hulp die hij vraagt, en het voorkomt dat verschillende instanties die met een
casus bezig zijn langs elkaar heen werken. Het zou ook nog wel eens kostenbesparend kunnen wer
ken. Een win-winsituatie dus. Mocht dat zo zijn, dan zien wij graag de winst of het geld dat overblijft,
terugvloeien naar hetzelfde project om te zorgen dat wij het nog beter kunnen doen. Wij spreken onze
zorg uit voor de groep die ondanks alle inspanningen zorg blijft mijden en die vaak helaas via de re
pressieve weg in beeld zal komen. En de vraag is: willen wij die kant op, ja of neen? De SP vraagt
zich af of die groep groter wordt als we als gemeente ervoor kiezen om via het Stedelijk Kompas te
gaan werken. Wij dringen dan ook aan op een zorgvuldige evaluatie van het Stedelijk Kompas na een
periode van vijf jaar, en ik zou eigenlijk graag tussentijds, jaarlijks of misschien nog wel korter, toch
rapportages zien van hoe het reilen en zeilen gaat van het Stedelijk Kompas. Dank u wel, voorzitter.
De VOORZITTER
Dank u zeer. Het woord is aan mevrouw Vossenaar, Breda '97.
Mevrouw VOSSENAAR-BLOKDIJK
Voorzitter, toen ik de titel van deze nota weer onder ogen kreeg, dacht ik eigenlijk: dat is wel een heel
treffende titel, want het gaat hier in feite om mensen die zonder kompas door het leven gaan. Mis
schien dat de aanbevelingen en de plannen zoals hier beschreven ze een kompas in de hand kunnen
geven. Want daar gaat het om, voorzitter, mensen die rondzwerven in de stad, vaak toch nolens vo-
lens, hangen op pleinen, slapen onder bruggen en zichzelf en anderen maar al te vaak in de weg zit
ten.
De heer ARBOUW
Mevrouw Vossenaar, als u vlak bij een spoorlijn bent en u heeft dan een kompas, dan wijst dat niet
het goede aan. Dan wijkt hij af door de magnetische velden.
Mevrouw VOSSENAAR-BLOKDIJK
Dat lijkt mij een technisch probleem. Ik geloof dat ik hier
De heer ARBOUW
Het is alleen jammer voor die mensen dat ze de richting al kwijt zijn.
Mevrouw VOSSENAAR-BLOKDIJK
Ik geloof, mijnheer Arbouw, dat het spreken in beelden ook wel eens een keer helpt, maar dat zult u
ongetwijfeld begrijpen. Voorzitter, de mensen waar wij het over hebben, die hebben het niet zo met
zichzelf getroffen, en ze zijn dikwijls zodanig in de war dat ze echt niet weten welke kant ze opmoeten,
kompas of niet, mijnheer Arbouw. En daarom doen ze vaak rare en vervelende dingen. Dat Stedelijk
Kompas geeft de mogelijkheden om hen op te vangen, om hen enige structuur te bieden en zo moge
lijk uitzicht te bieden op een leven dat beter past bij onze maatschappijstructuur. En vooral voor jonge
ren is dat van belang. Mensen die nog een leven voor zich hebben, die moeten perspectief kunnen
zien. Voorzitter, Breda '97 is blij met de voorstellen. Snel aan de slag, zouden we zeggen, gesteld dat
de rijksmiddelen daarvoor komen. Daarover hebben we wel zorgen. En ik sluit me graag aan bij het
CDA, ook wij wensen de wethouder veel succes en uithoudingsvermogen in de komende onderhande
lingen daarover. Er is ook nog een andere kant die ik heel kort even wil aanstippen. Het creëren van
ruimte voor deze doelgroep is een heel zorgvuldig en moeilijk proces. Daarvoor is draagvlak nodig. En
dat bereik je alleen met goede, betrouwbare informatie, met geduld en overleg. En we gaan ervan uit
