30 oktober 2008
438
inderdaad graag wat van weten. Want ik had zoiets van, filmfestival, 2 ton, daar weet ik niks van.
Maar ik ga erachteraan en nou heb ik ongeveer een indruk waar u naar toe wilt.
En wat betreft Factor C zelf, we hebben daar heel veel al over gesproken. Ik denk dat het een
voordeel is, wanneer je een aantal hoofdpunten aangeeft, waar je naartoe wil. Je kan een heleboel
kleintjes een dubbeltje geven of een paar een tientje. Er zijn ook duidelijke keuzes gemaakt. We
kiezen voor beeldcultuur en erfgoed. Erfgoed, daar zijn we in ieder geval altijd heel erg hard voor.
Beeldcultuur, het is de vraag wat zie je daar allemaal in, wat valt daar allemaal onder. Beeld zit
ook in toneel, circus, groentetuin, kindertuin, wajangpoppen. Dat is allemaal beeldcultuur. Het is
dus de vraag hoe ruim je dat doet.
Ik ben vanmorgen toch ook geschrokken van het verhaal dat die klassieke muziek er niet in staat.
En dan vraag ik me af: gaan we niet te ver met de vereenvoudiging, zodanig dat we inderdaad
toch een paar hoofdzaken, die nou bijzaken worden, gaan verliezen.
Maar voordat ik dat opgeschreven had, had ik opgeschreven: Con Valaria Majaris. Ik wist ook niet
wat dat was.
Iemand roept: dat zijn lelietjes van dalen, mijnheer Boer
DE HEER BOER:
Dat is een aspergesoort, het wordt in bruidsboeketten gebruikt, er wordt parfum van gemaakt, het
is goed voor het hart, het is licht giftig, heeft sterke wortels en is daarom moeilijk binnen de
perken te houden en dat trekt me het meeste aan.
MEVROUW VOSSENAAR:
Mijnheer Boer, wij noemen dat lelietjes van dalen.
DE HEER BOER:
Ik wilde het net zeggen. Ik wilde net zeggen ik heb u lang genoeg in spanning gelaten. Maar er
zullen er ongetwijfeld een aantal zijn die het al weten. Het zijn lelietjes van dalen. En waarom
begin ik nou over lelietjes van dalen? Omdat, als je dus in een park loopt, ze meestal groeien aan
de schaduwkant van een boom en ze hebben maar een korte duur van leven, mei en juni. En daar
moest ik aan denken toen ik het over Muzipo had. Dat is dan de haak naar waar we het over
hebben. Ik ben verschillende malen in Muzipo geweest. Het is gewoon een echt fantastisch theater
waar mensen met grote ogen en met open mond de verrichtingen op het toneel volgen, en roepen:
achter je, achter je, als daar dan wat gebeurt. Net zoals je dat vroeger ook zelf meegemaakt hebt.
Het is gewoon de baarmoeder van de cultuur. Het is waar kinderen leren van cultuur te houden,
van theater te houden, het is de bron van het gebeuren. Ik ben al heel lang bezig om te proberen
om die mensen overeind te houden, want ik vind dat ze dat meer dan genoeg verdienen. En ik
hoop ook dat ze in alles ondersteund worden om te kunnen blijven bestaan. Want als we lelietjes
van dalen vertrappen of Muzipo vertrappen, dan zijn we eigenlijk het woord cultuur niet meer
waard.
DE VOORZITTER:
Dank u zeer. Het woord is aan de heer Gouka, SP.
DE HEER GOUKA:
Goed, dank u voorzitter.
Er zijn al heel veel mooie woorden tot ons allen gericht. Er is natuurlijk ook een andere kant aan dit
soort mooie verhalen. En ik wil dan ook terug gaan naar onze bijdrage in de commissie. Daar
hebben we toch onze zorg uitgesproken over de hoge subsidiebedragen die sommige zaken met
zich meebrengen. En we hebben daar ook een voorbeeld bijgehaald. Dat was het Chassé Theater
en dat was het Grafisch Museum. En als we nou over deze periode praten, 2008-2020, dan praten
we toch over een bedrag aan subsidie van 85 miljoen, waarschijnlijk wat meer. Maar ik heb het
naar beneden afgerond. En dat is heel veel. Dat is zeer veel geld. Dat is geld wat we niet aan
andere zaken kunnen besteden. Het lijkt en leek ons een goede zaak om dit soort bedragen in
competitie te brengen met andere noden in de stad, en natuurlijk ook de noden in cultuur. Dat zult
u begrijpen. En we hebben dit ook niet naar voren gebracht met het doel om a la minute deze
subsidie weg te halen bij de huidige verkrijgers, maar wel om eens na te denken om manieren te
vinden om dat bedrag van 85 miljoen aanzienlijk te verminderen, als dat mogelijk mocht zijn. En
dat voorzitter, viel bij sommige collega's nogal in het verkeerde keelgat.
