454
6 NOVEMBER 2008
wachten. Dus toen kwam ik vol goede moed hier op het Stadserf aan. En toen kwam er meteen
iemand op me toe lopen en die zei: Goed zo. Ik dacht, goed zo? Hoezo? Ik zei: wat is er dan aan
de hand? Nou, dat stuk over Muzipo. Ik dacht, stuk over Muzipo? Ja, ik had de Stem nog niet
gelezen, dus ik wist het niet. Ik ben onmiddellijk de Stem gaan halen en daarin las ik een heel
artikel over Muzipo, waar ik het overigens helemaal mee eens was. Alleen was het niet de
bedoeling om het zo af te drukken als het er stond. En ik heb onmiddellijk ook met de Stem gebeld
om het verhaal uit te leggen. Want wat was er gebeurd? Toen ik gisteren de motie opmaakte,
kreeg ik eigenlijk te horen dat wij een fout format hadden. Ons eigen format begint dan met het
logo en dan het verhaal en onderaan staan dan eventueel mensen die getekend hebben. In de
nieuwe format was dat helemaal omgedraaid. En ik dacht: ik zet meteen alle partijen erbij en ik
stuur dat zo gewoon weg. (algehele hilariteit, papier vliegt van katheder) Nou gaat hij nog vliegen
ook. Ik moet zeggen dat het absoluut niet aan de Stem ligt. Het is gewoon echt een misverstand.
Ik wou dat ik zo slim was geweest om dat van tevoren op die manier te bedenken, maar dan had ik
wel gezorgd dat onze naam erbij stond. Onze naam stond er dus niet bij en dat kon de Stem ook
niet weten.
Ik hoop dat dit voldoende uitgelegd is en dat dit geen schade geeft aan de inhoud van de motie,
waar wij toch volledig achter staan. Wij hebben dat in de commissie, Muzipo, Covelaria Majara,
genoemd, was het zo, mevrouw Vossenaar? Ja ja. Het mooiste bloempje van het culturele park wat
we hebben. Ik heb het ook gewoon de baarmoeder genoemd. Ik heb daarvoor gepleit, de
baarmoeder van de cultuur. Als op een gegeven moment jonge mensen, van 2, 3, 4, 5 jaar, dit
soort zaken aan cultuur meemaken, ik kan het u en iedereen echt aanraden. Ik ben opgegroeid
met wajangpoppen en daar heb ik mijn culturele achtergrond aan te danken. Gewoon een beetje
zwart-wit. Dus in die zin willen wij onze motie indienen. We hopen op uw steun. In de kadernota en
de begroting gaat het in totaal over 92 miljoen euro die we uitgeven aan allerlei belangrijke zaken.
Maar ik vind gewoon dat zoiets belangrijks, zoiets kleins, ja, 20 duizend is dan toch nog steeds een
heel bedrag. Een percentage, pro mille van een heel groot bedrag is nog steeds groot. Maar ik
denk gewoon dat we daar onszelf een heel grote dienst bewijzen. Zeker ook, omdat, als Muzipo dat
geld niet krijgt, ze ook de 40.000 van FMO niet krijgen en we dan een heel kostbaar kleinood kwijt
zijn. En bij de discussie van de cultuurnota en Factor C heb ik toch begrepen dat iedereen vindt dat
Muzipo moet blijven bestaan. Mijn noodkreet, en door meerdere partijen is het al gezegd, onze
noodkreet: Help Muzipo te blijven bestaan, (overhandigt motie aan de griffier)
DE VOORZITTER:
Dank u zeer. Zijn er nog vragen voor mijnheer Boer? Ja. De heer Lips, Mevrouw Haagh. Mijnheer
Lips, CDA.
DE HEER LIPS:
Dank u wel, mijnheer de voorzitter. Ja, we zullen dat dan maar de motie Schapendonk noemen,
vandaag. U geeft aan dat u dit ten laste wil laten komen van de algemene reserve. Heeft u daar
geen andere oplossing voor?
DE HEER BOER:
Ik heb er een heleboel bedacht. Maar volgens mij was dat de grootste.
DE VOORZITTER:
Mevrouw Haagh.
MEVROUW HAAGH:
Mijnheer Boer, ik hoorde u net heel enthousiast over BIO praten. Dat had u voor mekaar gekregen.
Maar terwijl ik de begroting las, dacht ik, hij heeft toch wel veel voor elkaar gekregen. Want in
deze begroting staan ontzettend veel wensen en plannen die vanuit de wijk- en dorpsraden en
allerlei organisaties naar ons toe zijn gekomen. Die zijn gehonoreerd, die worden waargemaakt.
Dat is een hele goede vertaling van wat wij de afgelopen jaren allemaal op ons af hebben gekregen
en daar hebben we naar geluisterd en dat staat hierin. En ik dacht, daar hoor ik u nou vast wel
over. Want normaal klaagt u daarover en ik heb u nou helemaal niet gehoord. Hoe denkt u er nou
over? Wellicht ziet u zichzelf nou in de toekomst langzaam gaan verdwijnen. Want er wordt zo
goed geluisterd.
DE HEER BOER:
Ja, ik heb dat ook steeds geroepen hè. Hoe meer we naar de burgers luisteren, hoe meer we
overbodig zijn. Zo nu en dan denk ik, dat ik op moet stappen. En dan ineens lees ik weer dingen
waardoor ik denk, nou ik ben hier nog steeds heel hard nodig. Daartussen zweef ik. Ik had het
