42
DE HEER LIPS:
U heeft gezegd dat nee ook een antwoord is. En wat wij vragen is: die 68 punten die ingediend zijn
bij de wijk- en dorpsraden geven in ieder geval een duidelijk antwoord naar die wijk- en
dorpsraden toe. En nee is ook een antwoord in deze.
DE HEER BOER:
Ja, als u nee zegt, dan is het duidelijk. Maar dat zegt u niet. U zegt: college, doe een keus voor
ons. En dat is niet sterk. U moet de keus maken. U bent kaderstellend in deze raad en uw fractie is
groot genoeg om invloed uit te oefenen. Ik zat dus juist met geopende oren, ik dacht, nou komt
het. Mijn lijstje kan ik wel weer opnoemen. Dat zit bij mijnheer Van Agt inmiddels ook goed tussen
de oren, denk ik. Wat doet u met die dingen? Ik vind dat u de keuze moet maken en niet het
college.
DE HEER LIPS:
Ik denk dat dat op dit moment heel moeilijk is, zeker tegen het licht van de veranderde situatie in
de wereld. Wij kunnen op dit moment nog helemaal niet beoordelen hoeveel mogelijkheden er zijn.
Laten we nu eerst eens afwachten richting de Kadernota - want dit is een Pré kadernota - welke
zaken het college opneemt en dan kunnen we bij de Kadernota daar altijd nog een discussie over
voeren.
DE HEER BOER:
Ik vind het niet eerlijk. U bent hier. We zitten hier met zijn allen een politiek debat te houden, waar
iedereen naar uitkijkt en u peert er tussen uit. U moet hier zeggen waar u wel of niet, en nee is
ook prima. Dan moet u 68 keer nee zeggen en dan is het ook duidelijk.
DE HEER LIPS:
Maar mijnheer Boer, ik heb de Driesprong genoemd, ik heb de Haagweg genoemd. Dus ik heb best
wel zaken genoemd die bij de wijk- en dorpsraden aan de orde geweest zijn.
DE VOORZITTER:
Mevrouw Van Maanen. Niet? Anderen nog?
Dan dank ik de heer Lips. Het woord is aan mevrouw Van Maanen, VVD.
MEVROUW VAN MAANEN:
Voorzitter, collega's kijkers thuis, wat iedereen al wist, maar pas vorige week officieel bekend
werd, of is vastgesteld, is dat Nederland in een recessie zit. We steven af op een crisis die zijn
weerga niet kent. Sinds de oorlog hebben we dit niet meegemaakt. Dit waren de woorden van
Willem Vermeend in Nova. Dames en heren, ook bij ons slaat de recessie toe. In West Brabant en
Zeeland lozen bedrijven massaal personeel, kopte de Stem afgelopen zaterdag. De gemeente
Breda zal niet voorbij kunnen gaan aan de gevolgen van de economische krimp. Dat is overigens
iets wat de VVD al maanden betoogt. We moeten er rekening mee houden dat de
grondopbrengsten met meerdere miljoenen zullen dalen. Ik heb het net al gezegd. Dat de bijdrage
van het rijk in het gemeentefonds minstens 5 miljoen zal afnemen, misschien zelfs al voor 2009.
En er wordt een groter beroep gedaan op ons sociale vangnet in de vorm van uitkeringen en
armoedebeleid. Bovendien, geachte voorzitter, heeft onze begroting voor 2010, los van de huidige
recessie, nogal wat losse eindjes. Voor de revitalisering van bedrijventerreinen moet nog een
miljoen gevonden worden, het veiligheidsplan vraagt een miljoen en in de visie op de openbare
ruimte wordt gesproken van structureel extra geld. Dat betekent dat, zelfs als we geen recessie
zouden hebben, er sowieso een tekort zou ontstaan. Tel daar de gevolgen van de recessie bij op en
de conclusie is helder. Er moeten keuzes gemaakt worden en maatregelen genomen. De minister
van Financiën, Wouter Bos, zei het al: bijzondere problemen vragen om bijzondere maatregelen.
Wanneer een drenkeling in het ijskoude water vecht voor zijn leven, worden minder belangrijke
functies, zoals spijsvertering, geheel stil gelegd. Het bloed begeeft zich naar de belangrijkste
organen, zoals bijvoorbeeld hart en hersenen. Men noemt dat de kleine bloedsomloop. Alleen vitale
organen worden nog van zuurstof voorzien. En dat is wat wij ook moeten doen. Geef zuurstof aan
vitale organen. Daarom mijn vraag aan de coalitie: Volgt men het standpunt van de eigen minister,
ziet men in dat bijzondere problemen om bijzondere maatregelen vragen? Bent u bereid om over
te stappen op de kleine bloedsomloop? Daar hoor ik nogal wat wisselende verhalen over. Als ik
naar mijnheer Lips van het CDA luister, dan bespeur ik daar toch zeker wel de wens om dat wel te
doen. Er moet gezocht worden naar innovatieve oplossingen. In dat opzicht juichen wij het initiatief
van het college, namelijk het instellen van een task force die de regionale economie volgt, toe.
Deze task force moet wel flexibel kunnen opereren. Dat betekent dat er middelen beschikbaar
moeten komen voor maatregelen die bijdragen aan werkgelegenheid en economische ontwikkeling
van onze stad. We denken dan bijvoorbeeld aan het niet verhogen, en daarna mogelijk afschaffen
