270
mogen doen omdat wij denken dat het een kwaliteitsverbetering is, ook van die stalling, wat goed
past op die plek, om, ook al is het dan maar weer een tijdelijke stalling, voor de komende 10 jaar,
het leek ons een verbetering van de stalling, en het kan ook heel netjes worden uitgevoerd. Dat
hebt u in het voorbeeld gezien wat we u hebben toegestuurd. Maar ik heb ook in mijn brief
aangegeven, als de raad vindt dat die investering niet nodig is, dan leg ik me daar uiteraard
volledig bij neer en ik laat het oordeel over aan het amendement wat door de Partij van de Arbeid
met andere fracties is ingediend. Uiteraard wacht ik het oordeel van de raad daarover af en dan
wordt dat bedrag verlaagd en doen we die overkapping niet. Dan hebben we in ieder geval de
andere kwaliteitsimpulsen en kunnen we wel gaan realiseren op korte termijn.
De discussie spitst zich een beetje toe op een zaak die een beetje parallel loopt aan het
kwaliteitsvoorstel, het investeringsvoorstel, en dat is het invoeren van het betaald stallen. Laat er
geen misverstand over bestaan: het college kiest ervoor om voor het stallen van de fietsen te laten
betalen. En het was aan ons om daar een goede aanpak voor te kiezen, communicatief,
inhoudelijk, qua begeleiding, zorgen dat het ook daadwerkelijk gaat gebeuren. En wij kiezen dus
voor een heel innovatief experiment en wij denken dat daarmee de fietser verleid wordt om toch te
stallen en ook nog een bijdrage te leveren. Maar wij laten het een beetje aan de draagkracht van
de fietsers, wat die daar voor over hebbent, en hoe deze de kwaliteit van die stalling ervaren, om
te kijken wat het uiteindelijk oplevert. Dat is een experiment. Dat doen we een half jaar. Wij
kunnen 2 dingen meten. Ten eerste wat het opbrengt en ten tweede hoeveel mensen daaraan mee
willen doen. En dat geef ik dan ook aan de heer Dijkhoff mee: je kunt ook in die tijd bekijken welke
mensen zich proberen te onttrekken aan ons dwingende verzoek om in 2 stallingen wel te betalen.
Overigens is dat het overgrote deel van de stallingsplaatsen, die 2 in de Oude Vest en de
Nieuwstraat. Dus dat gaan we ook goed meten en op basis daarvan kunnen wij u ook rapporteren
in hoeverre mensen inderdaad het fatsoen hebben om voor een fiets die ze stallen, ook een
bijdrage te betalen, of het nou 0,05 is of 1,— of misschien zelfs meer. En ik verwacht dus ook
dat daar die opbrengst ook een indicatie van zal geven. Maar het gaat ook om de vraag: gaan
mensen in op ons aanbod om te stallen. Daar worden niet veel kosten voor gemaakt. Dat is het
voordeel van een experiment. Die 2 palen die wij moeten maken voor die 2 stallingen, kosten nog
geen 1.000,-- heb ik begrepen, zelfs minder, omdat dat palen zijn die daar al staan. Die hoeven
maar een beetje aangepast te worden omdat de geldlade natuurlijk afsluitbaar moet zijn. Maar dat
zijn niet de kosten. En ja, over een halfjaar zullen we kijken of we dit systeem breder kunnen
invoeren en daar wil ik u graag bij betrekken.
Ik neem wel afstand van het idee dat iedereen die niet betaalt meteen een hufter is. Dat geloof ik
niet. Er zijn ongetwijfeld mensen die toevallig net geen geld bij zich hebben of die toevallig als
student het er niet voor over hebben. Dat risico is er en ik geef dat toe, er zal niet een politie agent
aan de deur staan van u moet betalen...,
DE HEER STUBENITSKY:
Voorzitter...,
WETHOUDER WILLEMS:
Er zal wel nadrukkelijk een beroep op iedereen gedaan worden, ook door informatie...,
DE HEER STUBENITSKY:
Voorzitter...,
WETHOUDER WILLEMS:
om te betalen.
DE HEER STUBENITSKY:
Voorzitter...,
WETHOUDER WILLEMS;
En men kan er ook op worden aangesproken. Maar we zullen mensen dan niet het stallen
verbieden maar hopen dat zij, als zij een volgende keer komen, dan maar wat kleingeld
meenemen.
DE PLAATSVERVANGEND RAADSVOORZITTER:
De heer Stubenitsky.
DE HEER STUBENITSKY:
Wethouder, hoe gaat het dan met een automobilist die toevallig geen geld bij zich heeft als hij zijn
auto in de binnenstad parkeert? Mag hij hem dan ook gratis neer zetten?
