Sen van de fouten van de activisten vind ik dat ze niet letten
op de weerstanden, die ze oproepen en dat is onverstandig.
Natuurlijk wek je weerstanden op als je actie voert, natuurlijk
zullen ze trachten die weerstanden zo beperkt mogelijk te houden,
naar weerstanden konen er, al zou het alleen naar zijn, ondat de
personen in kwestie ergens al niet aanstaan of tegenzin opwekken.
Ook de kwestie van succes, of zo nen wil - sneller succes -
waarbij prestige-overwegingen-paternalisne - onervarenheid en
dergelijke notieven sons een rol zouden kunnen gaan spelen,
wil ik hierbij dan ook volledig buitensluiten. Vooral te neer,
ondat x«»e hier niet zullen kunnen spreken van een revolutie,
naar ondat het on een nentaliteits-verandering, of beter nog
een nilieu-bewustwording, van een evolutie.
En voor het evolueren is een aparte techniek vereist, vergelijk
bijvoorbeeld in dit kader duidelijk de koopgewoonten van ons
publiek. De hele maatschappij, en zeker ook een kleine maatschap
pij als bijvoorbeeld Prinsenbeek is een enorm netwerk. Als je aan
een naasje gaat sleutelen, dan verandert het hele net. Je moet
als "groep" dan zeer zeker niet ook naïef gaan schoppen, tenzij
de calamiteit zo groot is, dat je gewoon verplicht bent om te
schoppen, en daar zijn we mijns inziens gelukkig in Prinsenbeek
nog niet aan toe. Laten wo stellen het signaal staat op oranje
maar nog zeer zeker niet op rood.
Mijnheer de voorzitter, ik heb al gestold dat deze verklaring
zeer zeker geen ideologisch gebazel is, ook ik ben overtuigd
dat dit leven niet volmaakt is. We zullen moeten blijven leven
met tekorten op velerlei terrein, maar dat betekent niet dat
we de tekorten, de noden op het gebied van het welzijn, hoeven
te accepteren als ze te vermijden zijn.
Leed is niet te verminderen, maar leed wordt een nisstand als
de kennis en welvaart er zijn om het te verhelpon. En die nis
stand mede uit de wereld bannen, is mede het doel van dit betoog,
waarbij ik gaarne wil besluiten net mijn overtuiging uit te
spreken, dat deze evolutie in de kleinere gemeenschappen moet
beginnen, eenvoudig mijnheer de voorzitter omdat in de kleinere
gemeenschappen het contact tussen bestuurders en bevolking nog
intact is. Laten we daarom als Raad, die als één EENHEID duidelijk
gevochten heeft om de zelfstandigheid van onze eigen Prinsenbeekse
Gemeenschap, ook daarom bewust en constructief het welzijn van
deze gemeenschap bevechten. Mijnheer de voorzitter als ik Dr
Weijsel, zou mogen aanhalen, dan zou ik willen besluiten met:
We staan met onze neuzen midden in de rotzooi.
Laten we stoppen om geen verdere brokken meer te naken*.
Pc- voorzitter antwoordt, dat het gaat om verontreiniging van lucht,
water en bodem, terwijl de plastic-zak - waarover thans de meningen
verdoold zijn - hiervan slechts een facet is; het verwondert hom, dat
de Raad nog geen half jaar geleden de plastic-zak hoeft aanvaard,
en thans reeds de x^eerstand uit de bevolking er toe leidt, dat hot
oordeel van de Raad - gefundeerd op discussies in diverse vergaderingen -
door de Raad zelf thans in twijfel wordt getrokken, in twijfel ge
trokken waarschijnlijk uit geldelijke overwegingen van de bevolking;
- 9 -
