daar niets van, doch de gemeenschap wel. Gezien het huidige voorstel en de
toename van verkeer over het Moleneind (aanleg plan De Rijt) schat spreker,
dat er op deze kruising jaarlijks 6 10 verkeersongevallen zullen plaats
vinden, waarvan 2 3 met overstekende fietsers.
Als er slechts één ongeval in de 5 jaar plaatsvindt met ernstige gevolgen,
is de rotonde al terugverdiend.
Hij bedoelt hiermede, dat er met de aanleg van een rotonde ter plaatse geen
ernstige aanrijdingen zullen plaatsvinden en het aantal ongevallen ook zal
minimaliseren. Bij een ernstig ongeval één keer in de 5 jaar kost dit de
gemeenschap, afhankelijk van de persoon, direct een bedrag tussen de
f. 500.000,en f. 1.000.000, Dit zijn kosten voor ziekenhuisopnamen,
operaties, fysiotherapie, de uitkeringen AAW/WAO/AWW, extra voorzieningen en
bij verhaal van schade komen er grote bedragen toe aan het slachtoffer. Wie
betaalt dat? De totale gemeenschap!
Deze kosten worden echter gedragen door het ziekenfonds of ziektekosten
assuradeuren, bedrijfsverenigingen en verzekeringsmaatschappijen. Zoals
spreker al eerder memoreerde, de gemeentekas merkt daar niets van, doch de
gemeenschap wel.
Doordat er in deze totaal geen coördinatie is tussen de diverse instanties,
is het devies: "Ieder voor zich en God voor ons allen!".
Wanneer men enigszins coördinerend denkt is het gevolg, dat men als
gemeenteraadslid hogere prioriteiten moet geven aan deze verkeersveiligheid,
waardoor men in ons land echt bezuinigingen van een groot aantal miljoenen
kan realiseren, doch tevens, en wat overigens nog belangrijker is, een hoop
verdriet kan voorkomen bij verkeersslachtoffers.
Het rijk en de provincie beschikken over een aantal technici voor de aanleg
van wegen, met het doel dat deze wegen het verkeersaanbod kunnen verwerken,
alsmede de verkeersveiligheid zo groot mogelijk te maken.
Hoe is dat bij kleinere gemeenten gesteld? Dit is geen verwijt in de
richting van het college, doch een constatering op welk niveau dit ligt bij
kleinere gemeenten. Het college kan deze 'dure krachten' niet betalen, dus
men moet "roeien met de riemen die men heeft".
Gezien tot nu toe de gemeenten autonoom zijn in hun beslissingen bij voor
stellen aan de gemeenteraad is spreker van mening, dat een ingrijpen van
hogerhand in deze vereist is bij de aanleg van wegen. Hij is van mening, dat
bij de aanleg van wegen door de regering veiligheidsvoorschriften moeten
worden toegepast, waaraan de weg moet voldoen. Dit afhankelijk van de
verkeersfrequentie, gebruik, voorrangsregeling, verkeerslichten, rotondes
e.d. en hij zal dan ook via de fractie van de VVD van de Tweede Kamer een
uitgebreide brief toezenden, waarin een en ander door hem wordt toegelicht.
Nu is het hem opgevallen, dat wethouder Oomen vraagt aan zijn deskundigen,
wat de goedkoopste oplossing is, met als gevolg dat er verkeerssituaties
ontstaan, die nu niet direct het predikaat 'verkeersveilig' mogen hebben.
Als men bij de aanleg of reconstructie gebonden is aan kruisingen van wegen,
waarbij door de ligging geen andere mogelijkheden aanwezig zijn, dan kan hij
er dan ook vrede mee hebben. Doch wanneer er voldoende ruimte is, zoals in
het onderhavige geval voor een verkeersveilige rotonde dan heeft hij daar
geen vrede mee. Vandaar ook zijn uitvoerige betoog.
In het huidige voorstel gaat het alleen maar om de kosten en wordt het nu
koppen tellen van voor- en mogelijke tegenstanders van het plan, doch de
verkeersveiligheid is daarmede niet gediend. Spreker dient dan ook nu het
voorstel in, dat gelukkig ondersteund wordt door de twee raadsleden van de
PvdA, de heer van der Hilst en mevrouw Schalk, om te onderzoeken wat de
extra kosten zijn voor de uitvoering van een rotonde met daaromheen een
fietspad op de kruising van wegen Vianendreef, Neelstraat en Moleneind.
Zodoende kan de totale gemeenteraad kiezen uit de mogelijkheden die er ter
plaatse zijn en daarna kan naar ieders verantwoordelijkheid de keuze worden
gemaakt omtrent de aanleg van een rotonde, die leidt tot de meest verkeers-
