- 13 -
Het ic allereerst opvcllenc, dat de drie deskundigen in hun op
port en tot dèselfce conclusies eouen, Het Ooldt zowel voor de af
wijzende houding tegenover dene herindeling, el cook .voor de zrgu-
enten die zij aanvoeren. Bovendien is het alternatief, de verven-
jencie i-io0 i jIili6id ciu.g c.1g z.n0gvgii 9 ©vc2ig©ns 00K,s1uicgïic.e
Dit is dec te meer opvallend, oindat rij vanuit een geheel ver
schilden .e wettnsclappelijke achtergrond deze so k benaderen.
Pc ar is t Dr. van - '.rendo sccidrc u Br. Lambcoy en Xr. Wio-
cing, c.o et edebouwkundigesi ju liet er evenwel over eens dr.t de-
se annexatie zonder neer moet worden afgewezenondat zij Sn on
nodig én ondoelmatig ic» Bij siju hot erover uensdat ar pro
blemen siju in Breda en omgeving die om een oplossing vragen,
naar zij zien in annexatie niet c.e oplossingeerder het tegen
deel» le zijn gezamenlijk van mening dat naar een oplossing in
groter verband noot worden gestreefd.waarbij ;t dat grotere
verband bedoeld iseen regio van veel neer omvang dan Breda en
de Randgemeenten alleen, dus van een gewest, uet een daaraan
aangepaste vorm van bestuur, zowel plaatselijk als in groter
verband» Dat ic dus kort samengevat so ongeveer de redenering.
Opvallend ic ook dat vele van hun argumenten tegen een ondoor
dachte en abrupte grenswijziging dezelfde zijn die reeds meerdere
malen door ons gemeentebestuur zijn aangevoerd.
Men stelt terecht, dat het plan als geheel doorlopend, blijk
geeft van een traditionele en conservatieve benadering
u e stam oreue. ir.;. kt vozgeoouwci, a.i ga. t nee door e.j.orxgi oor
zaken niet zo snel als men had verwacht en in prognoseshad be-
r-\ -p u -.II'LlX CiX X_C 0
rcKenc-o br rxoe'c xuiLte konen voer wonincoouw buiten as ,,er.:ëcnte-
grenzen» Welnu, in de Hm gce Beemden (werrcver men het weder
zijds eens is) is nog plu:te voor l6.CC1 woningen, terwijl
de ranügemeenten tesamen in 4.500 woningen kunnen voorzien»
n
Met 2C.G0C woningen kan men dus voorlopig nog wel vooruit i
Echter...on is hiermede niet tevreden. Men wil (redenerend vol
gens datzelfde verouderd beginsel) ie gebieden die voor woning
bouw in de r an dg emeenten voorhanden zijn,ook binnen de stadsge
meente brengen, de rest neemt men er dan op de koop toe bij
(overigens zonder te betalen).
Wij in Teteringen bobben daar ervaring mee. Teberingen heeft een
aantrekkelijk uiterlijk en (soals elders op andere terreinen in
het leven) aantrekkelijkheid wekt bewondering en hieruit kan
weer een verlangen ontstaan, een verlangen tot Let in bezit no
men» Ik wil dit niet verder illustneren, want ik zou op buiten»
gemeentelijk terrein komen. Hoe het ook zijdrie keer werd er
geannexeerd, en liet is een overtuigend bewijs van onze levens
vatbaarheid dat we het telkens weer te boven zijn gekomen. Des
te meer bedroevend en onbegrijpelijk is het,als men nu - na drie
amputaties (eerst een been, dan nog een been, dr.n een arm enz.)
van het gemeentelijk lichaam, tot de verbijsterende conclusie
komtdat het gemeentelijk lichaam toch wel te klein is geworden
en dus maar moet verdwijnen.
Men vraagt zich af: Waarom toch deze hartroerende zorg voor het
te klein"geworden Teteringen; Al zijn we niet groet, we zijn
zeker niet ziek, we zijn kerngezond, we redden het wel, zolang
o...ja zolang men ons maar zelfstandig laat en niet degradeert
tot een stadswijk (als Princenhage
- ik -
