Hij merkte vervolgens op:
Het budgettair meerjarenplan: Als men spreekt over dekkingsmiddelen dan kan
men verschillende uitgangspunten hanteren, bijv.
Hoe kan men stijgende lasten dekken bij consolidatie van het voorzieningen
apparaat, dat wil zeggen: We verwachten dat, als er niets nieuws ondernomen
wordt, de lasten toch zullen gaan stijgen. Een ander uitgangspunt is:
Hoe kunnen nieuwe lasten gedekt worden bij uitbreiding van het voorzieningen
apparaat?
Nog een ander uitgangspunt zou kunnen zijn: Betekent het gelijkhouden van de
lasten automatisch een merkbare achteruitgang van de voorzieningen?
Dit zijn verschillende uitgangspunten, die gehanteerd kunnen worden als men
een aantal jaren vooruit gaat kijken.
De financiering.
Hij is het eens met de opmerking dat bij een efficiënt uitgavenpatroon door te
bezuinigen een verlaging van het verzorgingsniveau ontstaat. Hij zegt met nadruk:
bij een efficiënt uitgavenpatroon.
Het is natuurlijk gauw gezegd dat men een efficiënt uitgavenpatroon heeft, maar
dat moet toch goed bekeken worden want het kan best zijn dat er nog hier en
daar efficiëntere mogelijkheden bestaan. Het blijft dan de vraag of een dergelijke
operatie niet kan of moet worden uitgevoerd.
Ten aanzien van de opmerking "verhoging van inkomsten" constateert zijn fractie
dat sommige tarieven redelijkerwijs verhoogd kunnen worden wanneer het gaat cm
een betere dekking van de specifieke activiteit.
Als er bijvgestreefd wordt naar een dekking van 66% van de huisvuilophaaldienst
binnen vijf jaar dan kan men, ongeacht wat de verhoging procentueel per jaar
moet worden, terecht zeggen, dat er een heel reëele vraag aan de burger wordt
gesteld. En als dat 15% per jaar zou betekenen dan heeft zijn fractie daar geen
bezwaar tegen. Zijn fractie heeft wel bezwaar tegen de verhoging van de
onroerendgoed-belastingen
Hij heeft zich hierover al eerder uitgesproken. Zijn fractie heeft gezegd dat
zij niet zo maar met verhoging wil meegaan. Hij realiseert zich heel goed het
gevaar dat er zit aan de onroerendgoed-belastingen, zoals die, dat is
algemeen bekend, in den lande gebruikt kan worden en hier en daar misbruikt
wordt. Als men eenmaal in de vijf jaar tot taxatie overgaat en op basis
daarvan een tariefstelling maakt dan moet tussendoor niet meer met dat tarief
worden gewerkt.
De opmerking dat de inflatie daarbij een rol speelt vindt hij geen steekhoudend
argument. Hij is van mening dat die inflatie dan eenmaal in de vijf jaar in het
tarief ingecalculeerd moet worden.
Daarbij kan men ook nog de vraag stellen of op dit moment de inflatie zo sterk is
als een jaar of vijf geleden. Met de beschikking over de reserves kan hij
accoord gaan. Het college heeft zelf al gewezen op de noodzaak tot het betrachten
