- 38 -
riskeerde een frontale botsing met u.
Daarom dan ook heb ik geen enkele ambtenaar anders horen zeggen dan:
jaimier, dat hij vertrekt.
Tenslotte: u en ik. Onze gezamenlijke zorgen en zorgjes, onze
ontmoetingen, nu eens vluchtig, dan weer intens, ons spreken en
ons zwijgen, ons begrip en ons onbegrip, onze hebbelijkheden en
onhebbelijkheden, onze zinnigheden en onze eigenzinnigheden, ons
attent zijn, onze nonchalance soms, onze soli, onze duetten. U en ik:
twee mensen, twee naturen, twee karakters.
Twee paar handen, die deden wat zij te doen vonden.
Twee paar ogen en ieder paar heeft, bijna elf jaar lang, frank, vrij
en open het andere paar tegemoet kunnen kijken.
En omdat dit zo is: wat zal ik meer zeggen dan: bedankt.
Het ga u goed, u en u, mevrouw Aarts, en jullie, kinderen.
Ik dank u.
Hierna schorst de voorzitter de vergadering.
Na heropening geeft zij het woord aan burgemeester Aarts.
"Mevrouw de voorzitter, dames en heren raadsleden, dames en heren
genodigden.
Als gast zit je daar dan en ik heb de laatste dagen ervaren, dat de
overige leden van het college, met name de dames wethouders, hun kansen
hebben waargenomen en het heft in eigen hand hebben genomen. Ik wist
namelijk helemaal niet neer wat er allemaal zou gaan gebeuren en je
prepareert je wat, en ik had ook het een en ander op papier gezet en
eigenlijk kan ik er allemaal niet zo heel veel mee doen. Dus het
verhaal dat ik u nu ga vertellen is dan toch meer a l'improviste
dan dat het een vaste tekst is en wellicht is het goed, mijnheer
Martens, dat u waarschuwt wanneer de band afgelopen is, want ik kan
u straks geen uitgetypte tekst leveren.
Er zijn erg veel lovende woorden gesproken en ze zeggen weieens:
van de doden niets dan goeds. Nou, dood ben ik niet en ik denk dat
het ook vaak gezegd wordt omdat die dode niet terug praat en dat is
dan maar goed dat ze dood zijn, want dan hoeven ze niet terug te praten
en van mij wordt een reactie verwacht.
