tegenwoordig veel meer aan slijtage - en dus aan snellere wisseling -
onderhevig dan in het verleden, zo las ik nog onlangs in één van de
uitgaven van een mij na aan het hart liggende politieke partij.
Maar meer dan het aantal jaren dat een functie wordt vervuld, telt de
energie, die daarin gestoken wordt. En daar wil ik graag dadelijk nog
wat verder op ingaan.
Eerst wil ik graag nog wat persoonlijke herinneringen van vrij recente
datum ophalen. Van de zojuist genoemde 6 jaar immers mocht ik het over
grote deel niet meemaken en moet ik een aantal dingen hebben van"horen-
zeggen". Het is n.l. nog geen driekwart jaar geleden, dat ik kennis
maakte met de nu scheidende wethouder. Op donderdag 19 januari ontving
ik mijn benoeming en 's middags om 4 uur kwam het Teterings college op
bezoek in een witte Citroen, bestuurd door jawel be
stuurd door wethouder Rienks. Helemaal vreemd was het gezelschap - en
dus ook de wethouder - niet voor mij, want ik beschikte over een fraai
kranteknipsel uit de Stem van september 1983, toen de Commissaris Van
Agt in Teteringen de profielschets voor de nieuw te benoemen burgemees
ter kwam ophalen. Zo'n foto ga je in de loop van de maanden met wat
meer zorg bekijken, zeker als je gaat vermoeden, dat daar je toekomsti
ge college-collega's op staan. Maar de foto bleek toch niet zo
best te zijn en de blijkens de krant wat kribbig kijkende dames bleken
in de persoonlijke kennismaking best mee te vallen.En dat zette zich zo
door. De kennismakings-en oriënteringsgesprekken waren bizonder aange
naam, niet het minst door de humoristische en beeldende verteltrant van
wethouder Rienks, die situaties heel beeldend wist voor te stellen.
En toen vanaf 15 februari het eigenlijke werk begon en het nieuwe col
lege van B en W ging functioneren, heerste er vanaf het begin een zake
lijke en toch ook plezierige sfeer. We konden goed met elkaar praten,
met elkaar overleggen en tot besluiten komen. Hierbij was de inbreng
van wethouder Rienks altijd een heel positieve. Nuchter als ze is, kon
ze plotseling met een korte, heldere en zakelijke opmerking bepaalde
zaken in hun juiste proporties neerzetten. Het "geen woorden, maar da
den" heeft ze kennelijk met de paplepel op haar geboortegrond ingegoten
gekregen. Wanneer wij - Brabanders - nog eens moesten kijken of het al
lemaal nu wel of niet zo was, of het niet anders kon of beter moest,
was het nogal eens een keer wethouder Rienks die alles zakelijk op een
rij zette, glashelder en duidelijk, de franje wegknipte en het wezen
lijke van het probleem formuleerde. En dan zat je als college weer gauw
