- 19 -
schijn van kans om via aantasting van de reserves een kunstgrasveld te
krijgen, ook al zegt een enkel raadslid, dat men, omdat het bestuur van
M.H.C.T. zo hard gewerkt heeft, de vereniging eigenlijk een kunstgrasveld
zou moeten schenken. Om die reden! De provincie deelt vervolgens op 27
mei 1987 aan het gemeentebestuur mede, dat zij voorlopig (citaat):
"geen goedkeuring kunnen verlenen aan onrendabele uitgaven van enige om
vang." Die uitspraak is gedaan omdat de financiële positie van Teteringen
momenteel niet gunstig is. Geen schijn van kans dus voor M.H.C.T. In de
commissievergadering van 8 december 1986 zei de heer Valk: vóór de ver
kiezingen zijn bepaalde uitspraken gedaan door de partijen, die toen mede
het college vormden. Hij wilde toen eigenlijk van die partijen weten, hoe
hun standpunt nu was. Je zou zeggen: belofte maakt schuld! M.H.C.T. moet
zijn kunstgrasveld krijgen. Dan toch een kwart miljoen uit de reserves?
Dat betekent, dat zo'n 12% van de Algemene Reserve naar één vereniging
gaat. Dat is volkomen in strijd met datgene, wat de voorzitter te allen
tijde heeft gezegd, namelijk: als je dat voor één vereniging doet,
behoor je dat voor alle verenigingen te doen. En daar is toch het gehele
college tegen? Toch gaat het tot zijn grote verbazing gebeuren. Zo'n
300 Teteringse leden, waarvan misschien zo'n 150 leden in competitie
verband van een dergelijk veld gebruik zullen maken, krijgen zo'n kwart
miljoen gulden.
Zijn partij heeft gepubliceerd, dat zulks zo'n f 850,per lid is. Als
je alle oudere leden en de echte junioren er af trekt, dan heeft hij
uitgerekend, dat er zo'n f 1.600,per lid uitgegeven gaat worden voor
hen, die in de visie van de M.H.C.T. van het kunstgrasveld gebruik dienen
te maken voor competitiehockeyHij rekent dan nog maar niet uit, wat dat
gaat kosten als de vergrijzing toeslaat. Hij is bang, dat hierdoor ook
M.H.C.T. een ledenverlies zal gaan lijden. Dat de M.H.C.T. veel meer
krijgt dan een kwart miljoen o.a. omdat de gemeente jaarlijks de rente
moet missen van dit bedrag, laat hij nog maar buiten beschouwing. Hij wil
bij het principe blijven en dat is, dat de fractie van de Partij van de
Arbeid het van harte met het college eens is, dat zo'n groot bedrag om
allerlei redenen niet naar één vereniging kan en mag gaan. Welke machten
nu zijn in staat geweest, om te bereiken, dat het college zo'n principiële
stellingname heeft laten varen? Hij hoopt op een duidelijk antwoord op
deze vraag. Tenslotte: M.H.C.T. voelde de overwinning en werd overmoedig.
Enkele dagen geleden kregen de raadsleden een brief waarin o.a. stond,
dat de gemeente mogelijk woningen kan bouwen op een gedeelte van het
sportpark èn dat zulks geen sociale woningbouw wordt omdat de grondop-
brengst geraamd wordt op ongeveer f 600.000,Dat wil zeggen, dat de
grond verkocht moet worden anders heb je geen opbrengst. Op dat moment
bemoeit men zich dus met het beleid van de gemeente. Zo'n inmenging in
het gemeentelijk beleid vindt hij de climax en grensoverschrijdend.
Raadslid Prince zegt, dat er in de commissies al vaak gesproken is over
het kunstgras. In deze vergadering zal tot een besluit gekomen moeten
worden. Het zou geen goede zaak zijn om alle argumenten voor en tegen en
alle wensen weer eens herhaald zouden worden. Spreker wil zich daarom
beperken tot de essentie. Zijn fractie is onder bepaalde voorwaarden voor
kunstgras. Het was voor de fractie een langdurige en moeizame afweging.
Het is een rare zaak als je de coach van Pakistan op de t.v. hoort
zeggen, dat er in Pakistan, een hockeynatie bij uitstek, slechts één
kunstgrasveld is. Maar in Europa liggen redelijk veel kunstgrasvelden en
in Nederland zeer veel, vooral ook in onze regio. Bezien we daarnaast,
hoeveel verenigingen voorbereidingen aan het treffen zijn voor de aanleg
van een kunstgrasveld, dan kan men zich terecht afvragen, of een
hockeyvereniging zonder kunstgrasveld in de toekomst nog bestaansmoge
lijkheden heeft. Zelfs in Pakistan gaat men nu meer kunstgrasvelden
aanleggen om als hockeynatie niet nog verder uit de boot te vallen.
