meld. De vraag luidt: is men bereid om de bollen van het wijkrecycling-
parkje in geschenk te aanvaarden en voor het beoogde doel te laten ge
bruiken? Het college zegt: nee, laten we de schenking niet aanvaarden,
onder dankzegging voor de deelname aan het experiment en voor het aanbod
van het Stadsgewest. De zorg voor een beter milieu voor eenieder en zeker
voor degenen die hierna komen heeft terecht al jaren de volle aandacht
van overheid en bevolking. De milieuproblematiek heeft een breed draag
vlak in de samenleving, omdat het appelleert aan een instinct, dat iedere
mens bezit, de natuurlijke behoefte aan schoonheid en zuiverheid. Boven
dien begrijpt iedereen, dat die problematiek alleen kan worden opgelost
door financiële offers te brengen. Het leek hem nodig dat nog eens neer
te zetten, omdat het voorliggend voorstel als het ware het hart van die
gegroeide mentaliteit raakt.
Het college heeft terecht in de afgelopen jaren veel publiciteit gemaakt
voor het wijkrecyclingparkje en daarin steeds aansprekende argumenten ge
bruikt. De inwoners is jarenlang voorgehouden, dat men niet ongelimiteerd
door kan gaan met alles op één hoop te gooien, dat recycling noodzakelijk
is en alleen maar kan worden uitgevoerd met o.a. een brengsysteemeen
wijkrecyclingparkje dus. Dat is beleid, een doelstelling op middellange
termijn formuleren, de bevolking goed informeren en voorbereiden en ten
slotte het gereedschap aanreiken om die doelstelling te bereiken. Hij
vindt dat uitstekend en zou willen, dat het met beleidsmatige voornemens
altijd maar zo ging. De Teteringenaren hebben, alle feilen en falen die
aan een experiment kleven daargelaten, uitstekend gereageerd, steeds be
ter zelfs, gelezen de desbetreffende evaluatie. Het bewustzijn, zowel
kwalitatief als kwantitatief, is gegroeid. De weg is lang, maar men is
begonnen: de eerste stappen zijn gezet om de immense milieuproblematiek
aan te pakken. Maar nu is het plotseling afgelopen. Weg doelstelling, weg
groeiend bewustzijn; want het is veel te kostbaar. Vergeten is om erbij
te vertellen, wat het allemaal zou gaan kosten op den duur.
Zijn fractie heeft dus moeite met het voorstel en vraagt zich af, of het
een uitgemaakte zaak is, dat de inwoners van Teteringen niet bereid zou
den zijn om een verhoging van 20,per huishouding als extra bijdrage
aan de afvalstoffenheffing te accepteren. Hij denkt, dat de Teteringse
gemeenschap daar op democratische wijnze op zou moeten kunnen reageren.
Dat die mogelijkheid door het college zou moeten worden geboden.
Zijn fractie stelt afsluitend voor in dit specifieke geval de inwoners
het beslissende woord te laten spreken. Dat is een eerlijke zaak. Indien
zou blijken dat er geen bereidheid bestaat de milieuproblematiek extra te
steunen, ook niet als een waardevol experiment daardoor verloren dreigt
te gaan, dan houdt het op. Zolang die uitkomst niet bekend is zal de VVD
steun aan het voorstel onthouden.
Raadslid Brounts merkt op, dat dit voorstel voor de Partij van de Arbeid
onbegrijpelijk is. Vele malen is in deze raad het belang bepleit van het
"bollenparkje"Nog tijdens de vorige raadsvergadering pleitte o.a. De
Dorpsgemeenschap ervoor de bollen te handhaven. Vorige week nog werd in
Aller-Lei de bewoners geadviseerd om "naar de bollen te gaan". En nu een
voorstel om het bollenpark niet van het Stadsgewest in geschenk te aan
vaarden, maar er mee te stoppen. Haar fractie begrijpt het niet en is het
er ook niet mee eens. Volgens spreekster waren er twee doelstellingen:
ten eerste om de afvalberg in Dorst minder hoog te maken door scheiden en
hergebruiken van afval in plaats van te storten en ten tweede om de men
sen bewust te maken van het afvalprobleem en hen te stimuleren hier zelf
wat aan te doen door het scheiden en wegbrengen van het afval. Wat Tete
ringen betreft is de proef geslaagd, daar is iedereen het over eens. Al
leen het voortzetten van de proef, nu het Stadsgewest ermee stopt, wordt
te duur en dat is een reden om ermee te stoppen. Wat de PvdA betreft is
dit een ondergeschikt argument. Het college zegt, dat de eerste doelstel
ling niet meer zo nodig is; papier kan naar de scholen gebracht worden,
textiel kan naar de kledinginzameling (zij hoopt overigens dat de vodden
