-13-
De voorzitter zegt tot raadslid Van Hooijdonk-Rij ken, dat het altijd een
heel moeilijke afweging is om te bepalen wat men moet doen. Met eigenaren
van grond, met name in het buitengebied, is heel vaak van alles te doen,
het ene moment dit en het andere moment weer iets anders. En het is bijna
onmogelijk om daarvan de betrokken eigenaren steeds op de hoogte te stel
len. Het college heeft de gewoonte om over dergelijke zaken in Aller-lei
te publiceren; ook aan de MER-procedure was een advertentie gewijd. Daar
door heeft het college de indruk, dat men daarmee iedere geïnteresseerde
op de hoogte stelt. In het verleden is er bijvoorbeeld over de landinrich
ting wel eens een voorlichtingsavond gehouden (hetgeen natuurlijk wel iets
anders was)Binnenkort komt er een vergadering waarin weer verder zal
worden gesproken over de landinrichting en het relatienotagebied; daarover
is al een afspraak gemaakt met de NCB. En hij wil best toezeggen, dat dan
ook over de MER-procedure en alle andere daarmee samenhangende zaken (want
in zo'n procedure lopen allerlei zaken waarover dan weer gepubliceerd moet
worden en dit was eigenlijk alleen maar een startnotitie) gesproken kan
worden. Op 9 maart wordt deze bijeenkomst gehouden met agrariërs uit het
bewuste gebied. En dat kan volgens hem ook een manier van informeren zijn.
Misschien bewijs je deze mensen er geen dienst mee, wanneer steeds weer
bij elke gelegenheid een brief wordt gestuurd, met nu is er dit aan de
hand en nu dat. Spreker wil de betrokkenen dus nog eens wijzen op de publi
caties, maar op de te houden bijeenkomst wil hij dat graag nog eens uitleg
gen.
In de tweede termijn zegt raadslid Van de Kreeke met verwondering naar het
antwoord te hebben geluisterd. Begin zestiger jaren woonde hij in Breda en
merkte, dat de school van zijn kinderen op zeer patriarchale wijze werd
geleid. Hij heeft toen een oudervereniging opgericht, omdat hij van open
heid en inspraak houdt. Hij dacht, dat die tijd allang voorbij was en nu
merkt hij, dat in dit dorps gebeuren om lief te zijn voor elkaar en niet
op eikaars tenen te trappen, afgesproken is om leuke dingen die je voor je
school hebt gedaan, niet te publiceren. Hij weet wat er twee jaar geleden
is gebeurd (en hij wil niet spreken van een schoolstrijd, er waren enkele
ouders die een bepaalde brief hadden geschreven) en hij is het volledig
eens met het college, dat men in dit kleine dorp niet bezig moet zijn in
die trant. Maar dat schoolleiding noch ouders, noch medezeggenschapsraad
mogen publiceren over een leuke activiteit met de kinderen? Hij dacht, dat
dat nog in een vorige eeuw thuishoorde, maar niet in 1993. Hij schrikt er
een beetje van, dat dit beleid kennelijk nodig is. Waar is men nu toch mee
bezig, zo vraagt hij zch af.
De voorzitter vult aan dat het ook in het belang is van de openbare school-
om terughoudend te zijn met publicaties. Dat heeft een opdrijvend effect.
De ene school publiceert dit, de volgende week heeft de andere school wéér
iets beters en wanneer dat steeds wordt gepubliceerd gaat dat zich toch in
een soort concurrentiestrijd bewegen. In goed overleg met schoolbesturen
en -directies is getracht dat te voorkomen. Dat wil niet zeggen dat er
nooit iets gepubliceerd mag worden, en de inloopochtend is ook in Aller-
Lei terecht gekomen. Maar toch moet dit weekblad niet worden gemaakt tot
forum van concurrentie tussen verschillende scholen of schooldirecties. Er
zijn goede verhoudingen en laat men het zo houden. En de kwaliteit van het
gegeven onderwijs dient het keuzemoment te zijn voor de ouders om te kie
zen voor de ene school of de andere.
Raadslid Van de Kreeke zegt dat, wanneer de scholen zélf vinden: we durven
dit niet aan - om de zojuist genoemde redenen - het natuurlijk aan de
scholen is om dat niet te doen en dan wil hij daarvan afblijven. Maar toch
blijft het hem bevreemden, dat dat kennelijk zo moet.
De voorzitter is het daarmee eens. Maar het prikt hem een beetje dat raads
lid Van de Kreeke dat 'dorps' vindt. Want spreker vindt, dat het getuigt
van goed en wijs beleid om de kwaliteit van het onderwijs de toetssteen te
