- 3 -
Onze bewoners hebben vaak bewust gekozen voor het wonen in een kleine
gemeente. Is het niet erg ondemocratisch om van bovenaf die inwoners
te "verhuizen" naar een grote stad?
In een kleine gemeente staat het bestuur nog dicht bij de burgers.
Schaalvergroting door deze herindelingsplannen schept een afstand
tussen bestuur en burgers. Deze toenemende afstand leidt tot vervreem
ding of afkeer met radicaliserende tendensen. Deze schaalvergroting
zal leiden tot hogere organisatiekosten, omdat grotere organisaties
moeilijker te besturen zijn. Deze kosten worden naar beneden gedrukt
door uniformering en homogenisering van het gemeentelijk dienstenpak
ket. Burgers hebben behoefte aan maatwerk en vinden dit niet in een
grote organisatie.
Deze schaalvergroting leidt niet alleen tot minder, maar ook tot
machtigere gemeenten. Zowel tussen de gemeenten onderling als binnen
elke gemeente afzonderlijk zal een toenemende machtsconcentratie
plaatsvinden, terwijl in deze tijd veel meer in termen van machts
spreiding wordt gedacht. Dit argument, voorzitter, wil de Dorpsgemeen
schap zwaar onderlijnen. Indien schaalvergroting onontkoombaar is
dient niet alleen de centrumstad opgeschaald te worden, maar ook de
andere overgebleven randgemeenten. Dit uit oogpunt van een meer
evenwichtige machtsspreiding, dit ter voorkoming van het reeds eerder
gesignaleerde machtsdenken door het ontbreken van een gezonde rivali
teit.
Voorzitter, ik rond af.
De opstelling van de Dorpsgemeenschap betekent allerminst dat wij bij
een onverhoopte aansluiting bij Breda het hoofd in de schoot zullen
leggen. Wij zullen niet met alle middelen deze annexatie trachten te
boycotten. De Dorpsgemeenschap zal haar verantwoordelijkheid kennen om
ook dan voor de gehele dorpsgemeenschap Teteringen op constructieve
wijze te vechten om zoveel mogelijk van haar identiteit te behouden.
De komende laatste raadsperiode wil de Dorpsgemeenschap als politieke
partij, laat daar geen misverstand over bestaan, deze verantwoorde
lijkheid - zo de kiezer die ons weer geeft - niet uit de weg gaan. In
die laatste periode zal tevens het begin moeten liggen hoe Teteringen
straks het best vertegenwoordigd kan en moet worden in het grotere
geheel. Hoe? daar hebben wij de mening van een anonieme schrijver in
Al Ier-Lei niet voor nodig. Een mening uit de mond van iemand die
insinuerende opmerkingen maakt over vuilspuiterij naar andere partijen
is voor de Dorpsgemeenschap te minderwaardig. Anonieme brieven worden
door wijze mensen opgeborgen in het daarvoor dienende archief, dat
meestal ook nog rond is: de prullenbak. Helaas beseft Teuntje Onbegrip
- ik bedoelde bijna onbenul - niet, dat in deze raad hard en consciën
tieus gewerkt is om te komen tot een juiste onderlinge samenwerking
van alle partijen in het belang van ons dorp. Het zaaien van twee
dracht op dit moment is wel het slechtste wat je een gemeenschap op
dit moment kunt aandoen. Dit begrijpt Teuntje kennelijk niet.
Hierna krijgt de fractievoorzitter van het CDA, raadslid Adriaansen,
het woord. Hij spreekt als volgt:
Voorzitter, er is een spreekwoord: twee honden vechten om een been en
de derde gaat er ras mee heen. Misschien komt dit spreekwoord, wie
weet, nog voor Teteringen uit. Immers de burgers van Teteringen en
deze raad zijn er allang van doordrongen dat argumenten, hoe goed ook
aangegeven in rapporten, onvoldoende weerklank hebben gevonden bij die
overheden welke over ons bestuurlijk lot beslissen. De provinciale
overheid is er niet in geslaagd voor Teteringen alternatieven aan te
dragen om naar acceptabele oplossingen te zoeken, die herkenbaar zijn
voor de plaatselijke politiek en voor de burger. Het is een gemiste
kans om de politiek dicht bij de burger te brengen, juist bij het
thema "bestuurlijke herindeling van gemeenten". Het is een zeer
krampachtige zaak geworden.
De enquete van het bureau I.M.P. is strategisch op het juiste moment
gedropt bij de raad. Onze fractie spreekt zijn waardering uit voor dit
particulier initiatief. De enquete bevestigt nog eens, dat inderdaad
de Teteringse bevolking vrijwel volledig kiest voor zelfstandigheid en
als dat dan niet kan, dan liever naar Oosterhout.
Waarom kiest het CDA dan alsnog niet voor Oosterhout, hoe sympathiek
ook, boven de gedwongen herindeling met Breda?
De argumenten die toen golden om niet naar Oosterhout over te gaan
zijn de volgende:
