-15-
opmerkingen over 't Webbestuur meegenomen zullen worden in het over
leg, er is hem hierover niets bekend, maar dat komt dan aan de orde.
Raadslid Brounts neemt het woord en zegt:
Vorige week viel voor de laatste keer de dikke enveloppe met raads
stukken in de bus. Nu het zover is heb ik tegenstrijdige gevoelens.
Veel vrije avonden in het vooruitzicht en eindelijk weer plek voor
boeken in de boekenkast in plaats van alle rapporten en raadsstukken.
Aan de andere kant zal ik het werk missen. Niet meer meedenken en niet
meer meepraten over alle zaken die in Teteringen spelen. Zestien jaar
geleden was ik het eerste gemeenteraadslid voor de Partij van de
Arbeid. Nu hoor ik bij de laatste twee. We betreuren het erg, dat we
niet kunnen overdragen aan opvolgers, maar de politieke werkelijkheid
is nu eenmaal zo.
Ik wil verder nog wat persoonlijke opmerkingen maken en geen politie
ke. Behalve de politiek zal ik de collega's in de raad missen. En daar
bedoel ik vanavond ook de burgemeester en de secretaris mee, en niet
alleen de raadsleden. Wij zijn de afgelopen jaren vele uren tot elkaar
veroordeeld geweest en we hebben elkaar's eigenaardigheden goed leren
kennen. Zoals Jan, die altijd nog even hardop moest denken, en dan
wisten we dat het nog veel eventjes lang kon duren. En Fons Braat, die
met de mooiste beeldspraken op de proppen kwam, zoals de beroemde
slak, die in de bocht afremde. Ik verdacht je er wel eens van, Fons,
dat je daar een speciaal boekje voor had. En Koen, die zelf alle
sommetjes nog eens natelde. We hebben elkaar bestreden, maar het ging
altijd om de zaak en niet om de man of de vrouw. Ik heb dat ook zo
ervaren bij het overlijden van Johan, toen ik van jullie allen veel
steun en begrip kreeg.
Veel dank ook voor de ambtenaren. Jullie zijn een lastige club kwijt,
maar er komt vast wel weer een nieuwe lastige club voor in de plaats.
Een speciaal bedankje ook voor Frans, die al die dikke enveloppen bij
me in de bus gooide, die altijd de koffie klaar had en die precies
wist welk drankje ik lekker vond. Ik heb dat altijd erg gewaardeerd.
De volgende raadsvergadering zit ik niet meer op het pluche, maar
gewoon op de harde stoelen aan de andere kant. Het zal even wennen
zijn. Ik vind het jammer, dat er maar één vrouw terugkomt in de raad.
De Dorpsgemeenschap had de goede traditie van sterke vrouwen in de
raad. Ik denk aan Mieke Vossenaar en Jo van Hooijdonk. Jammer, dat die
traditie niet voortgezet wordt.
Ik wens alle nieuwe raadsleden heel veel wijsheid en heel veel succes
toe.
Raadslid Van Hooiidonk-Riiken spreekt dan als volgt:
Voorzitter, besturen is steeds vooruitzien. En toch ontkom je niet aan
het moment, dat je achterom kijkt en voor jezelf de balans opmaakt. De
weegschaal sloeg ditmaal door naar de keuze voor mijn eigen gezin. De
lokroep vanuit het thuisfront wordt voor mij steeds heftiger. Bij
voorbeeld: Ben ik vanavond alleen thuis? Ja, ik denk het wel. Moeder,
kan ik op de koffie komen? Ja, maar ik moet eigenlijk nog zoveel
stukken doornemen voor de gemeente. Oma, volgende week Donderdag
speelt onze school de musical van Tijl Uilenspieghel, weet je. Kom jij
dan ook met opa? Ach kindje, het is dan juist gemeenteraadsvergade
ring. Argumenten lijken simpel, maar toch hebben deze mijn beslissing
om me niet meer voor een volgende raadsperiode beschikbaar te stellen
in grote mate beïnvloed. De voorbije acht jaar heb ik als raadslid
getracht me in te zetten voor het belang van de totale Teteringse
bevolking. Mijn dorpse aard en karakter pasten uitstekend in de
doelstelling van De Dorpsgemeenschap. Al die jaren mocht ik deze
fractie vertegenwoordigen in de commissie Grondgebied. Het was een
hele bagage, met onder andere milieu, verkeer, volkshuisvesting en nog
veel meer. Wat mij het meest boeide en bezig hield was de ruimtelijke
ordening. Vele beslissingen, of invullingen daarvan, die in een dorp
genomen worden, soms met vérstrekkende gevolgen, liggen op het gebied
van de ruimtelijke ordening. Twee belangrijke punten daarin voor mij
in de afgelopen acht jaar waren de keuze van een bouwlokatie, waarvan
we nu stap voor stap de invulling zien voltrekken en het Landinrich
tingsplan, opgelegd door provinciaal beleid. Sinds juni 1989 een
onomkeerbaar gegeven, dat als voorbeeldfunctie zou dienen voor toekom
stig beleid. In 1990 stelde de Tweede Kamer het Natuurbeleidsplan
