19
Secretaris Van Rooii merkt op, dat de raad zojuist de laatste gemeenteraadsvergadering
van Teteringen heeft behandeld. Hij gaat hen niet vermoeien met statistische gegevens
over het aantal agendapunten, dat de raad tijdens de huidige zittingsperiode heeft behandeld
omdat naar zijn mening aantallen niet zo belangrijk zijn. Wel de inhoudelijke kant van
die besluiten is het vermelden waard. Maar hij zou zeker onvolledig zijn, wanneer hij in
de hem gegunde tijd hiervan een op-somming zou moeten geven.
De raad heeft, wellicht onbewust, door slagvaardig beleid en bestuur op hoofdlijnen ervoor
zorg gedragen, dat de ambtelijke medewerkers tot de dag van vandaag (en die van morgen
er ook nog even bij) met grote inzet en motivatie zich hebben ingespannen voor de belangen
van de gemeente Teteringen en haar inwoners. De ambtelijke organisatie kijkt terug op
een drukke, maar vooral boeiende en vruchtbare periode, die nu helaas achter hen ligt.
Namens het voltallige personeel dankt hij de raad voor het vertrouwen dat in hen is gesteld
en hij wenst hen alle goeds voor de toekomst.
Hierna spreekt de voorzitter: Ik heb voordat ik anderen het woord gaf, misschien wat
overmoedig, gezegd dat het vreemd zou zijn als ik niet het laatste woord had. Maar als
ik nu alles aanhoor, wat gezegd is, dan denkt ik: Wat moet ik hier eigenlijk nog aan
toevoegen. Ik wil dat ook niet doen. Wat voor velen hier aan de tafel geldt en uitgesproken
is, zijn ook gevoelens die mij op het ogenblik bezig houden en ook de afgelopen weken,
misschien wel maanden bezig gehouden hebben. Enerzijds een gevoel van onmacht om
de dingen die gebeurden en waar je geen greep op had, terwijl je toch als jouw persoonlijke
verantwoordelijkheid voelde, de verantwoordelijkheid voor het bestuur van dit dorp. Dit
was soms heel moeilijk, en soms een geweldig dilemma, waar je mee te maken kreeg.
Maar dank zij ieders medewerking en inzet en inventiviteitzijn wij als gemeente Teteringen
op dit moment heel goed tevoorschijn gekomen en denk ik ook, dat de nieuwe gemeente
Breda een parel aan zijn kroon gekregen heeft, door de toevoeging van onze gemeente
en ook de andere randgemeenten en dat ze eigenlijk ook heel verheugd zijn niet alleen door
de bouwmogelijkheden, die er zijn, hetgeen steeds als motief gebruikt is, maar ook door
verrijking van wat in deze dorpen nog aangetroffen wordt en waarop we zuinig moeten
zijn.
Gevoelens van onmacht, zei ik, maar het is ook door verschillenden aan deze tafel
opgemerkt: het is enerzijds pijn die wij voelen bij alles wat gebeurd is, maar ook voldoening
die wij voelen bij alles waarop we terugzien. En juist deze twee hele menselijke elementen
zijn, denk ik, heel goed en belangrijk voor het proces wat we hebben doorgemaakt en
waaraan wij dan ook met veel genoegen kunnen terugdenken in die periode, dat wij het
bestuur van Teteringen mocht zijn en ik ben ook altijd heel blij geweest dat ik aan dit proces
hier in deze gemeente leiding heb mogen geven.
Het is me nooit zwaar gevallen; er waren natuurlijk hoogtepunten, er waren ook wel eens
momenten dat ik dacht: hoe komen we daar nou weer uit? Maar telkens opnieuw bleek,
dat door de contacten met mensen hierje ook in de gelegenheid was om daar weer opnieuw
sturing aan te geven en samen hebben we een heel groot aantal dingen gedaan. Inderdaad,
iemand van u zei dit: niet altijd heb ik vrienden gemaakt, maar ik heb altijd geprobeerd
in oprechtheid leiding te geven aan het proces van het besturen en ik dank al degenen,
die mij daarbij geholpen, mij geadviseerd, mij gestuurd hebben. Allerlei dingen zijn er
gebeurd in de afgelopen jaren, maar het is voor mij heel plezierig geweest om dit te mogen
doen en al is het wat eerder dan ik me voorgesteld had, toen ik hier in 1984 geïnstalleerd
werd, wat eerder dat ik hier afscheid moet nemen en dat met pijn in mijn hart doe: ik zal
ook met heel veel voldoening aan deze tijd terugdenken. Dank u wel.
