6 FEBRUARI 1925.
29
Men mag de zucht om op eenigen afstand van het stads
centrum te wonen ook niet blijven toeschrijven aan de
zucht om de lasten der stad te ontgaan.
Er zijn M. d. V. in den laatsten tijd omtrent de uitbrei
ding onzer steden andere denkbeelden gerijpthet stelsel
van plak-er-maar-weer-een-stuk-aan heeft afgedaan, want
angstig vraagt men zich af, of dit dan maar in alle een
tonigheid moet doorgaan.
De ontwikkeling der verkeersmiddelen, het rijwiel, de
tramwegen, de autobussen, heeft het mogelijk gemaakt in
grootere en kleinere gemeenschappen op vrij grooten afstand
van de stad in het algemeen te wonen in eene omgeving,
die men zelf kiest.
Voor Breda met goede verkeerswegen naar de omgevin
gen en twee goede stoomtramwegen geldt dit in het bijzonder.
Waar de verkeersmiddelen dit toelieten en men kon toe
geven aan den drang om in kleinere complexen te wonen,
zag men deze ontstaan, men zie maar eens naar de om
geving van Utrecht en den Haag.
In het buitenland vindt men daarvan nog treffender voor
beelden bijv. in het Roergebied met zijn dicht net van
spoorwegen. Een blik op de kaart doet zien, dat de dorpen
Ginneken, Prinsenhage en Teteringen onze satellieten zijn.
M. d. V. laat deze geleidelijk groeien en verstoor dezen
groei niet door kunstmatig de bebouwing samen te trekken
in een gordel rondom BredaIn deze kunstmatigheid
schuilt het groote gevaar dezer kleine annexatie. Daarop is
gisteren in den gemeenteraad nadrukkelijk gewezen en ik
mag niet nalaten dit eveneens te doen.
Ziet af van dit dwaze, tweemaal zoo belangrijk besnoeide
plan tot vergrooting van ons grondgebied, maar werkt met
de aangrenzende gemeenten samen in het maken van een
goed plan van straten en pleinen in een ruime omgeving.
Dit is dringend noodig en reeds sedert vele jaren noodig
en zal voorkomen, dat er lukraak gebouwd wordt.
Toen een tiental jaren geleden ik meen het was in
