Bijlage nr. 484
- 3 -
In de tweede helft van de zestiger jaren is - na de invoering van de Wet op
de ruimtelijke ordening - op initiatief van het Nederlands Instituut voor
Ruimtelijke Ordening en Volkshuisvesting een modelverordening voor de
behandeling van aanvragen tot vergoeding van planschade opgesteld.
Uw raad heeft in aansluiting daarop op 11 mei 1966 de "procedureverordening
planschadevergoeding" vastgesteld.
De bevoegdheid daartoe is ontleend aan het bepaalde in artikel 72 van de
Wet op de ruimtelijke ordening: de gemeenteraad kan verordeningen maken
voorzover deze niet in strijd zijn met de Wet op de ruimtelijke ordening.
Deze procedureverordening kent de volgende hoofdelementen:
a. verzoeken om schadevergoeding moeten worden gericht aan de gemeente
raad en worden niet eerder in behandeling genomen dan nadat een bedrag
van 50,is gestort;
b. vervolgens beslist de gemeenteraad over de ontvankelijkheid van een
verzoek (voldoet het verzoek aan de formele vereisten);
c. de gemeenteraad wijst daarna een schadebeoordelingscommissie aan, die
over het verzoek moet adviseren;
d. de commissie brengt schriftelijk rapport uit aan de gemeenteraad;
e. tot slot beslist de gemeenteraad over het verzoek.
Met betrekking tot de voorliggende verzoeken zijn de fases a. t/m d.
afgerond. Thans is aan de orde de beslissing van uw raad over de verzoek
schriften.
Tegen het besluit van uw raad kan beroep worden ingesteld bij de Kroon.
4. De ontvankelijkheid van de verzoekschriften
De beoordeling van de ontvankelijkheid van de verzoekschriften op grond van
de "procedureverordening planschadevergoeding", heeft voor wat betreft de
voorliggende verzoekschriften plaatsgevonden op 24 mei 1984, 6 september
1984, 20 december 1984, 28 januari 1985, 17 april 1985 en -12 december 1985.
Een aspect in het bepaalde in artikel 49 van de Wet op de ruimtelijke
ordening is daarbij buiten beschouwing gebleven, maar is thans van belang
bij de beantwoording van de vraag, of reclamanten in hun verzoeken om
schadevergoeding kunnen worden ontvangen. Dit betreft de voorwaarde dat de
schade het gevolg dient te zijn van "de bepalingen van een bestemmingsplan".
Aanvankelijk werd dit door de Kroon zó uitgelegd, dat een beslissing over
een verzoek om schadevergoeding pas kan worden genomen, nadat het bestem
mingsplan onherroepelijk is geworden.
Sedert 1978 heeft de Kroon via een extensieve interpretatie van artikel 49
van de Wet op de ruimtelijke ordening ook de zogenaamde anticipatieschade
onder de werking van dat artikel gebracht, dat wil zeggen onder het begrip
"de bepalingen van een bestemmingsplan" worden mede begrepen "de
bepalingen, zoals deze na een rechtsgeldig en voor een ieder verbindend
besluit krachtens artikel 19 van de Wet op de ruimtelijke ordening voor het
betreffende deel van het plangebied in afwijking van het bestemmingsplan,
gewijzigd zijn toegepast".
Of in andere bewoordingen: tot 1978 kon een beslissing door de gemeenteraad
over een verzoek om schadevergoeding pas worden genomen als er (definitief)
over het betreffende bestemmingsplan is beslist door Gedeputeerde Staten of
- als er bij die instantie beroep wordt ingesteld - door de Kroon.
