1. INLEIDING
In de Beleidsvisie Parken worden de parken van Breda in een aantal categoriën ingedeeld.
Naast het stadspark (het Valkenberg), worden landgoedparken, buurtparken, beekdalparken
en klassieke buurtparken ^onderscheiden. Het Wilhelminapark is één van de klassieke
buurtparken. Deze parken zijn ontstaan tijdens of vlak na de slechting van de wallen. Ze
zijn ontworpen als wandelpark, waarbij met name de esthetiek een belangrijke rol speelde.
Het Wilhelminapark is ontworpen door L. Springer in het laatste decennium van de vorige
eeuw in een landschappelijke stijl. De stijlkenmerken zijn nog herkenbaar in het park, maar
vervlakking dreigt. Het besluit van de raad van Breda om het park officieel Wilhelminapark
te noemen werd genomen op 26 januari 1895. In 1893 al had het Rijk zich verplicht om
het park aan te leggen.
Door de ouderdom van het park is bij aanpassingen in deze tijd respect voor de kenmerkende
stijl, waarin het park ontworpen is. Belangrijke leidraad bij het her-ontwerpen zal dan ook
zijn op welke wijze de oorspronkelijke kwaliteiten in de huidige omstandigheden en voor
de lange termijn overeind kunnen blijven.
De samenhang tussen het park en zijn omgeving leidt ertoe dat bij het opnieuw kijken naar
het park niet alleen de blik gericht mag blijven op het park zelf, maar dat ook het omliggende
gebied in de visievorming meegenomen moet worden.
Tenslotte is het 1 OO-jarig bestaan van het park een goede aanleiding om knelpunten in het
park op te lossen en op het moment van de viering het park een parel in de stad te laten
zijn. Bovendien kan er dan voor gezorgd worden dat deze historische parel ook in de toekomst
kan blijven schitteren.
