Gemeente Breda
Raadsbesluit
Registratienr: 29195]
Dienst/afdeling: BEL
Tweede lid, onderdeel a
Overeenkomstig artikel 220b, eerste lid, van de Gemeentewet zijn in artikel 1 tweede lid, van de
modelverordening enkele aanvullende bepalingen inzake de gebruikersbelasting opgenomen. Bij de
wijziging van de materiële belastingbepalingen in 1995 is het begrip 'feitelijk gebruik' in de Gemeentewet
vervangen door 'gebruik'. Daardoor kan de gebruikersbelasting in bepaalde situaties belastingplichtigen
aanwijzen die niet feitelijk gebruik maken van een niet-woning. Zo regelt artikel 1 tweede lid, onderdeel a,
van de modelverordening dat gebruik door degene aan wie een deel van een onroerende zaak in gebruik
is gegeven, wordt aangemerkt als gebruik door degene die dat deel in gebruik heeft gegeven.
Door deze bepaling is de verhuurder (al of niet tevens eigenaar) ook belastingplichtig voor de
gebruikersbelasting als hij niet zelf gebruiker (van een deel) van de niet-woning is.
Dit betekent dat bij verzamelkantoorgebouwen met meer dan één gebruiker (die voor de Wet WOZ en de
onroerende-zaakbelastingen als één object kunnen gelden), de verhuurder in de heffing van de
gebruikersbelasting moet worden betrokken. De huurders zijn dan niet belastingplichtig. Voor alle
duidelijkheid: de bepaling ziet alleen op situaties waarin delen van de onroerende zaak worden gebruikt
door afzonderlijke gebruikers, die niet gezamenlijk het geheel gebruiken. De verhuurder van een niet-
woning kan niet als gebruiker worden aangemerkt als hij de niet-woning verhuurt aan bijvoorbeeld één
onderneming of één persoon. Verhuurt hij de verschillende delen echter aan verschillende gebruikers, dan
is hij wel belastingplichtig. Verhuurt hij echter de nietwoning als geheel aan meerdere gebruikers
(bijvoorbeeld van één onderneming), dan is hij niet belastingplichtig. Hij staat dan immers niet een
gedeelte van de niet-woning in gebruik af. Degene die het gebruik afstaat, mag overigens de
gebruikersbelasting wel verhalen op degene aan wie het gebruik van een deel wordt afgestaan.
Tweede lid, onderdeel b
Dit onderdeel bepaalt dat het ter beschikking stellen van een onroerende zaak voor volgtijdig gebruik
wordt aangemerkt als gebruik door degene die de onroerende zaak ter beschikking heeft gesteld. Dit ziet
met name op niet-woningen die voor korte perioden worden verhuurd. In beginsel is de eigenaar degene
die de niet-woning ter beschikking stelt voor volgtijdig gebruik. Dit is alleen anders indien gebruik wordt
gemaakt van een verhuurorganisatie en deze verhuurorganisatie grotendeels het financiële risico van
meer- of minderopbrengsten uit de verhuur draagt. Alleen het uit handen geven van de bemiddeling (al
dan niet tegen een beperkt percentage van de verhuurprijs) aan een verhuurorganisatie is niet voldoende
om deze verhuurorganisatie als gebruiker aan te merken. Zie ook Hoge Raad 7 februari 2001, nr. 35865,
LJN: AA9843, BNB 2001/113, Belastingblad 2001, blz 456, BNB 2001/113, m.n. Snoijink (Wierden) en
Hoge Raad 22 november 2002, nr. 37361, LJN: AF0960, BNB 2003/36 m.n. Snoijink (Oostburg). Degene
die de niet-woning ter beschikking stelt is bevoegd om de belasting te verhalen op degene aan wie die
zaak ter beschikking is gesteld.
Derde lid
De vaststelling van de genothebbende krachtens eigendom, bezit of beperkt recht, geschiedt in het
algemeen op grond van de kadastrale registers. De tot belastingplicht leidende beperkte rechten zijn:
Appartementsrecht;
Erfpachtrecht;
Recht van opstal;
Recht van vruchtgebruik;
Recht van beklemming;
Recht van gebruik en bewoning;
Beperkt recht in de zin van artikel 5, derde lid, onderdeel b, van de Belemmeringenwet
Het kadastrale register geeft in vrijwel alle gevallen uitsluitsel omtrent de vraag wie de genothebbende
krachtens eigendom, bezit of beperkt recht is. Gezien de omschrijving van de belastingplicht heeft de
gemeente ten aanzien van de belastingplichtige een keuzemogelijkheid indien er naast eigendom ook
sprake is van een afgeleid recht (bijvoorbeeld recht van vruchtgebruik). Ook hier brengen de algemene
beginselen van behoorlijk bestuur met zich dat de aanwijzing van een belastingplichtige geschiedt op
basis van beleidsregels die door het college van burgemeester en wethouders of de heffingsambtenaar
zijn vastgesteld en bekendgemaakt. Hetzelfde geldt indien er meer genothebbenden zijn die met
betrekking tot één onroerende zaak in dezelfde hoedanigheid verkeren (bijvoorbeeld in geval van mede
eigendom twee eigenaren). Ook dan zal de gemeente bij de keuze van de belastingplichtige moeten
handelen op grond van vastgestelde en bekendgemaakte beleidsregels.
privaatrecht.
-11-
