Gemeente Breda
Raadsbesluit
Registratienr: 31363]
Dienst/afdeling: BEL
minste 20 percent met houtopstanden bezet waarbij de oppervlakte voorts voor ten minste 50 percent
bestaat uit natuurterreinen (artikel 8 Rangschikkingsbesluit Natuurschoonwet 1928). Voor de Wet WOZ en
de Gemeentewet moet die engere toets aan de voorwaarden alsnog plaatsvinden.
Eerste lid, onderdeel e
De vrijstelling voor natuurterreinen staat in artikel 220d, eerste lid, onderdeel e, van de Gemeentewet.
Meestal zal het bij natuurterreinen gaan om gronden die niet of nauwelijks in cultuur zijn gebracht. Dit in
tegenstelling tot cultuurgronden die voor land-, tuin- en bosbouw worden gebruikt.
Enige grond bewerking in verband met de instandhouding van het natuurterrein hoeft daarbij het karakter
van het natuurterrein niet aan te tasten. Het gebruik van de zinsnede 'waaronder mede worden verstaan'
houdt in dat ook andere terreinen als natuurterrein zijn aan te merken. Daarbij kan bijvoorbeeld worden
gedacht aan bossen, vennen, kwelders, rietlanden, wad of grotten. Alleen de natuurterreinen in beheer bij
rechtspersonen die het behoud van natuurschoon voor 90% of meer als taak hebben, zijn vrijgesteld.
Daarbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan Vereniging voor Natuurmonumenten of Stichtingen voor
provinciale landschappen. De overheid is niet aan te merken als een rechtspersoon die natuurbehoud als
primaire taak heeft (Hof Leeuwarden 20 februari 1981, nr. 545/78, Belastingblad 1986, blz. 373 (Ulrum).
Overigens hoeft de eigenaar van het natuurterrein het natuurbehoud niet als primaire taak te hebben. Zo
zal een natuurterrein dat eigendom is van het rijk maar wordt beheerd door bijvoorbeeld
Natuurmonumenten ook in aanmerking komen voor de vrijstelling (eigenaar en gebruik).
Eerste lid, onderdeel f
De vrijstelling van openbare land- en waterwegen en banen voor openbaar vervoer per rail staat in artikel
220d, eerste lid, onderdeel f, van de Gemeentewet. Voor het begrip 'openbare (land)weg' in de zin van de
vrijstelling moet aansluiting worden gezocht bij de Wegenwet (Hoge Raad 21 september 2001, nr. 35.502,
LJN: AD3522 (Alkmaar). Tot de wegen behoren ook voetpaden, rijwielpaden, molenwegen en kerkwegen
en bruggen (artikel 2 van de Wegenwet).
Op grond van artikel 4 van de Wegenwet wordt een weg openbaar indien de rechthebbende de weg
bestemd tot openbare weg door daaraan die bestemming te geven met noodzakelijke medewerking van de
gemeenteraad. Daarnaast wordt een weg openbaar indien een gemeente, waterschap provincie of het Rijk
een weg bestemd tot openbare weg (artikel 5 van de Wegenwet). Start- en landingsbanen vallen niet onder
deze vrijstelling (Hoge Raad 9 mei 2003, nr. 35987, LJN: AD6058).
Onder banen voor openbaar vervoer per rail worden verstaan de spoorbanen zelf en de bestanddelen
daarvan in de zin van artikel 3:4 van het BW alsmede al hetgeen nodig is om die banen te kunnen laten
functioneren, dat wil zeggen dat het naar de heden ten dage aan het openbaar railvervoer te stellen eisen
het mogelijk moet zijn om over de banen op een goede en veilige manier voertuigen te laten rijden. De
spoorbaan zelf, de beveiliging en de verkeersleidingsgebouwen zijn vrijgesteld, maar perrons en
stationsgebouwen zijn belast (Hoge Raad 21 september 2001, nr. 35.502, LJN: AD 3522 (Alkmaar). Het
begrip 'kunstwerk' dient overeenkomstig het spraakgebruik worden uitgelegd. Hieronder vallen onder
andere viaducten, aquaducten, bruggen, tunnels en sluizen. Daarbij geldt dat alleen die kunstwerken zijn
vrijgesteld die zodanig met openbare land- of waterwegen, dan wel spoorbanen zijn verbonden dat het
kunstwerk aan het verkeer over die wegen of banen dienstbaar is en mitsdien nodig is om die wegen of
banen als zodanig te kunnen laten functioneren.
(Hoge Raad 21 september 2001nr. 35.502, LJN: AD 3522 (Alkmaar). Inzake een ontvangst- en
toegangsgebouw voor een veerdienst bevestigde de Hoge Raad de hofuitspraak dat deze onderdeel
uitmaakt van de aanleginrichting die als vrijgesteld kunstwerk tussen twee openbare landwegen is aan te
merken omdat het kunstwerk zodanig met de openbare land dan wel waterwegen is verbonden dat het aan
het verkeer over die wegen dienstbaar is, en daardoor nodig is om die wegen als zodanig te kunnen laten
functioneren. Hoge Raad 2 november 2001, nr. 36565, LJN: AD5041 Daarentegen is een vuurtoren
geen vrijgesteld kunstwerk (Hof 's-Gravenhage 23 augustus 2000, nr. 99/30954, Belastingblad 2001blz.
935). Een remise is niet te beschouwen als een trambaan en valt derhalve niet onder de railwegvrijstelling
(Hoge Raad 25 september 1996, nr. 31 004, Belastingblad 1996/ blz. 798 (Den Haag)).
Eerste lid, onderdeel 9
De vrijstelling voor waterverdedigings- en waterbeheersingswerken is niet van toepassing op de delen die
dienen tot woning. De waarde van de woning dient derhalve in de heffing te worden betrokken.
