DE HEER AKINCI:
Volgens mij is namelijk aan de ene kant...
DE HEER DIJKHOFF:
U weet dat het staat voor taxed enough already?
Dat lijkt me geweldig als u daar in mee gaat.
DE HEER SZABLEWSKI:
Ik heb een andere perceptie van een teaparty dan u.
DE HEER AKINCI:
Als het maar niet de Boston Teaparty is.
Volgens mij heb ik aan de ene kant kansen zoals genoemd door de heer Dijkhoff en aan de andere
kant de risico's waar je wel rekening mee moet houden op het moment dat je zaken te veel vrij
geeft. Wat GroenLinks betreft, waar volgens mij ook de kansen zitten van deregulering, en dan pak
ik niet alleen de bezuinigingskant die je bespaart in de handhaving en in uren, maar ook hoe maak
je het voor Bredanaars en particulieren nou makkelijker om zaken te doen met de overheid om het
zo maar te zeggen, is dat vooral die intake heel belangrijk is. Watje nu ziet, is dat iemand een
vergunning aanvraagt bijvoorbeeld voor een woningsplitsing of een verbouwing, die wordt
afgekeurd, gaat terug, wordt versie 2, terug, versie 3, terug, en zo kan dat makkelijk 6 of 7 keer
heen en weer gaan en aan allebei de kanten worden kosten gemaakt. Maar als je nou tijdens de
intake, het eerste contact, goed met elkaar afspreekt en goed met elkaar besluit wat nu eigenlijk
de bedoeling is en waar iemand aan moet voldoen, dan heb je die volgende 6 contactmomenten
niet meer nodig. Dus in die zaken moetje ook je overheid proberen in te richten. Een ander punt
waar deregulering van belang is, is het volgende. We hebben een groot aantal gebieden in Breda
waar transitiebeheer op dit moment noodzakelijk is omdat het met de ontwikkeling van de stad om
allerlei redenen even niet wil opschorten. Daar is nu kans voor allerlei creatieve invulling van
tijdelijk leegstaande gebouwen. Kris Oosting heeft daar pas nog een prachtig artikel over
geschreven: Tijd als strategische partner. Ook daar moetje gaan kijken in hoeverre een bepaalde
mate van bestemmingsplanvrijheid mogelijkheden biedt tot creatieve invulling van die leegstaande
ruimte.
DE HEER SZABLEWSKI:
Misschien even een vraagje mijnheer Akinci: hebben we ook niet te maken met het feit dat het
heel erg gaat om uitvoeringen, dat de regels het probleem niet zijn maar dat met name de
uitvoering het probleem is en dat je dus ook moet uitkijken dat je niet de regel afschaft en
vervolgens in de uitvoering niks doet. Want wat u vertelt over iemand die 4 of 5 keer bij een
ambtenaar langs moet gaan en die intake, dat is uitvoering en heeft volgens mij weinig met regels
te maken. We zullen dus naar twee dingen moeten kijken, aan de ene kant naar de regels en aan
de andere kant ook heel goed naar de uitvoering.
DE HEER AKINCI:
Misschien om dat heel even kort te illustreren. Wat een reëel probleem is bij in dit geval Bouw- en
Woningtoezicht, is dat daar niemand een advies durft te geven van: als je het zo doet dan wordt je
tekening goedgekeurd. Dat durft men niet om allerlei juridische redenen terwijl de aanvrager van
de vergunning behoefte heeft aan een antwoord op de vraag: Vertel me hoe ik het moet doen en
dan doe ik het op de manier zoals jullie het willen. Dus die paradigmashift, die kanteling in het
denken van de overheid, zou het voor beide partijen een stuk makkelijker kunnen maken en daar
moeten we volgens mij aan werken.
DE HEER SZABLEWSKI:
Dat is toch uitvoering.
DE HEER AKINCI:
Dat is beide.
DE HEER DIJKHOFF:
Ik had naar aanleiding van het voetbalvoorbeeld van de Partij van de Arbeid een vraag. Dat
triggerde mij om te vragen of zij zich dan kunnen vinden in het beeld dat je soms ook, en dat past
ook wel een beetje bij het meer servicegerichte wat de heer Akinci zei, dat je soms van een
vergunningstelsel af kunt en naar een meer algemene regelstelsel toe kunt met steekproefsgewijze
controle of zelfs in minder schrijnende gevallen dan echt constructieveiligheid, een piepsysteem.
