-2
Nadat allen weer hebben plaats genomen aan de voorzitterstafel, heropent de VOORZITTER
de vergadering,
Hij houdt de volgende toespraak s
Het zal de wethouder bekend zijn dat we al een korte vergadering achter de rug hebben,
kort en krachtig. Met veel plezier heropenen we op dit mement de vergadering om een
aanvang te maken met de festiviteiten te uwer ere, wethouder.
Ik moet beginnen met een telegram wat aan mij is gericht en wat als volgt luidt
"wegens begrotingsbehandeling in de tweede kamer verhinderd voor bijzondere .raadsverga
dering; gelieve wethouder Oomen en de gemeenteraad mijn hartelijke gelukwensen over te
"brengen; de minister van verkeer en waterstaat, Weitefeerterp, u wel bekend,"
Wethouder Oomen, ik heet u met uw vrouw en uw familie hartelijk welkom in deze bijzon
dere raadsvergadering,
12^ jaar geleden, in 1962, wethouder, kwam u als nieuweling in de raad van deze gemeente.
Dat was op een leeftijd van 51 jaar en vergelijkenderwijs is dat betrekkelijk laat, om
dat de meeste raadsleden zich op jongere leeftijd politiek engageren.
Voor u was het dus een late roeping. Temeer opmerkelijk is dat, omdat u, en dat hebben
we vanmorgen nog eens kunnen lezen, uit een bestuursfamilie stamt.
Uw vader en grootvader waren u als raadslid en als wethouder allang voorgegaan, terwijl
u zelf ook. reeds blijk gaf bestuurlijke verantwoordelijkheden niet te schuwen getuige
het feit dat u in het maatschappelijk leven tal van bestuursfuncties vervult.
Maar toen u eenmaal in de raad zat, greep u ook meteen de hoogst mogelijke bestuurlijke
functie die u kon vullen, nl. het wethouderschap.
Kennelijk beviel u deze functie zo goed dat u besloot meteen maar door te stoten naar
het eerste jublileum, de mijlpaal die we vandaag vieren, uw 12h jarig wethouderschap.
Belangrijker dan uw persoonlijke ambities, of moet ik. het misschien bescheidener zeggen,
uw persoonlijke bereidheid om op bestuurlijk terrein u in te zetten voor de gemeenschap
is het feit dat dit alles toch gesteund en gedragen moest worden door anderen, te weten
de raad der gemeente of laat ik het anders zeggen, de gemeenschap van Nieuw-Ginneken,
12*5 jaar betekent op zich zelf niet veel, maar 12^ jaar in deze functie gesteund en ge
dragen door de inwoners van onze gemeente, dat is vrij uniek.
Voor zover ik heb kunnen nagaan in de geschiedenis van Nieuw-Ginneken, en die is vrij
kort en niet zo moeilijk, is het nog nimmer voorgekomen dat we een I2h jarige wethouder
in ons midden hadden.
Wethouder, in toenemende mate staat de volksvertegenwoordiger zoals u die bent, maar
ook de volksvertegenwoordiger in zijn algemeenheid onder kritiek, in toenemende mate
wordt z"n handel en wandel getoetst aan opvattingen, waarden en normen die er leven
binnen de samenleving. Op zichzelf is dat. een goede zaak omdat deze ontwikkeling meer
inhoud geeft aan de functie van een volksvertegenwoordiger
De keerzijde van de medaille is, dat het er gedurende de laatste 10 jaren in dat opzicht
niet gemakkelijker op is geworden.
Vroeger werd je gekozen, en had je gedurende 4 jaar vrij baan om naar eigen geweten en
inzicht vorm te geven aan de bestuurlijke taken die moefeten worden verricht.
Vandaag aan de dag is dat geheel anders. En gelukkig maar, moet ik daar aan toevoegen.
Degenen die u gekozen hebben, zijn zich meer bewust geworden van hun verantwoordelijk
heid ten opzichte van datgene wat onze samenleving bezig houdt, en ze claimen daarmee
ook van diegenen die hen vertegenwoordigen, het afleggen van verantwoording voor hun
doen maar ook voor hun nalaten.
De Democratie krijgt aldus meer gestalte, we komen aldus meer toe aan de kern Van onze
staatkundige rechten en plichten, Van een meer elitair - autoritair bestuur groeit de
organisatie van onze samenleving naar een bestuursvorm die recht doet aan de waarden
die elk individu, elke persoon, meedraagt.
Staatsburgerschap veronderstelt het recht van iedere burger deel te hebben aan het be
stuursproces niet in directe zin want dat. zou betekenen het regeren per referendum,
maar in indirecte zin via de gekozen vertegenwoordiger.
Dat diezelfde vertegenwoordiger dan permanent verantwoording moet afleggen aan zijn
achterban, is de consequentie van het feit dat niet alle burgers rechtstreeks deel kun
nen hebben aan het bestuursproces. Aldus vormt de volksvertegenwoordiger het scharnier
tussen individu en gemeenschap, tussen rechten en plichten van het individu, en de ei
sen die een leefbare samenleving stelt.
Dit alles krijgt een nog sterker reliëf als men zitting krijgt in organen waarin het be
stuurlijke proces zich kristalliseert, zoals het dagelijks bestuur van een gemeente.
