Het schijnt toch een goed vak te zijn, dat ambt van burgemeester,
daar zit de klad nog niet in. Kun je op latere leeftijd nog eens switchen, op
het arbeidsbureau geen enkele werkloze burgemeester ingeschreven. Verwisselen
van standplaats naar een gemeente waarvan men 50 jaar geleden nog zei:
Etten en Leur, dichtgeplakt met kranten. Moet je nou komen; volop industrie en
bedrijvigheid aan alle kanten. Daaraan nog een duw te willen geven, verdient de
betiteling: Lofwaardig streven! Hoe het zo groot geworden is? Te veel om dat nu
te beroemen en op te noemen. Een saillante oorzaak wil ik wel vertellen over die
vooruitgang, progres in het Frans.
Het gaat over een klein bakkertje aldaar in kleingoed en brood,
in taartenproduktie is hij bijzonder groot
en ik kan u erbij vertellen,
vanuit de wijde omtrek komen ze die bij hem bestellen,
Progres-taart (vooruitgangsgebak) daar zit hem de kneep,
dat was nou wat die Ettenleurenaar zo goed begreep.
(staande de vergadering wordt dan een progres-taart aan de heer Van de Ven over
handigd)
U laat een gezonde zaak achter, neem nou bijvoorbeeld die twee toeziende voog
den, heer Jan, heer secretaris, trouwens de hele secretarie mag er zijn, over
koepeld met een gezonde Raad.
Werd ik enkele dagen terug zelf verrast
met iets te zoeken in de linnenkast,
of het zo moest zijn, een presentje simpel van allure,
't kan tegen alle temperaturen.
De afbeelding geeft aan,
daar waar de plicht roept voortaan.
Aan een zijde een gebouw met galmgaten,
altijd wijs de kerk in het midden te laten,
aan de andere kant wordt dit voornaamste huis ook gesteund
door één der uitstekende gelegenheden, heel vreed(t)zaam er
tegenaan geleund
(aan de burgemeester wordt nu een badlaken met opdruk overhandigd)
Bij de jaarwisseling was het altijd de goede gewoonte de Gijsbregt ten tonele te
voeren, vijf bedrijven van dit treurspel hier ten beste te geven dat is te veel
veel gevraagd. De allerlaatste zin zou voor de scheidende burgemeester aan de
Nieuwginnekenaren (met een variant) goeddienstig kunnen zijn.
"Vaarwel Nieuw-Ginnekenverwacht een andere heer".
Nou was ten tijde van mijn grote poëtische voorganger, Joost van den Vondel, dat
feminisme en dat ge-V-mancipeer blijkbaar nog niet zo in. Dat wil zeggen, dames
gaan altijd vóór, behalve de trap op; en de man is de baas in huis, maar wat de
vrouw zegt zal gebeuren was toen al volop in de modeIk denk toch maar aan
1988, het schrikkeljaar met zijn "Honeur aux Dames". Niet onmogelijk dat er nu
eens een vrouwelijke mannetjesputter kwam. Rondborstig, slank als een den, gezet
of iel: Wie zal schetsen dat profiel.
Tot besluit, bedankt voor alles, Mart en Margriet (alias Petra)
we wensen jullie een goede start, etcetera, etcetera.
Enne in Etten-Leur zal men ervaren,
waarom Nieuw-Ginneken jullie toch wel wilde bewaren.
Dank u.
