8. bezoldigingsbeleid
Een belangrijke peiler waarop het bezoldigingsbeleid steunt is de zo
genaamde functiewaardering. Daaronder wordt verstaan het methodisch
rangschikken van functies naar hun inhoudelijke zwaarte in een aantal
groepen of klassen, als hulpmiddel voor het vaststellen van aanvaard
bare beloningsverhoudingen. Het moge duidelijk zijn dat enkel op basis
van functiewaardering slechts in beperkte mate sprake kan zijn van een
beloningsbeleid. Nochtans moet worden geconstateerd dat in veel ge
meenten niet of nauwelijks een beloningsbeleid wordt gevoerd. Dit
heeft tot verstarring geleid en het is dan ook niet verwonderlijk dat
de laatste tijd op zowel rijks- en gemeenteniveau als bij de vakcen
trales stemmen op gaan om te komen tot een differentiatie in belonen
waarbij ook het persoonlijk functioneren wordt betrokken. Uitgangspunt
daarbij moet evenwel blijven dat gelijkwaardige functies in beginsel
gelijkelijk worden beloond.
Beloningsdifferentiatie strekt niet alleen tot voordeel van de indivi
duele medewerkers maar ook van de gehele arbeidsorganisatie. Omdat het
gedifferentieerd belonen een beroep doet op het prestatievermogen van
medewerkers mag namelijk worden verwacht dat daardoor de kwaliteit van
het functioneren van het personeel in het algemeen vooruit zal gaan.
Voorwaarde voor het invoeren van differentiatie in beloning is wel dat
regelmatig en op systematische wijze aan personeelsbeoordeling wordt
gedaan. Het bestaande instrumentarium (neergelegd in de bezoldigings
verordening en het ambtenarenreglement) biedt, zij het niet volledig,
houvast om te komen tot een enigszins voldragen beloningsbeleid waarin
differentiatie in beloning op grond van individuele verschillen in
functioneren een belangrijk uitgangspunt is.
Het ontwikkelen van aktiviteiten om te komen tot een dergelijk bezol
digingsbeleid zou niet te lang op zich mogen laten wachten.
-114-
