De structuurschets spreekt over de Bavelse Berg, waar elders nog wordt ge
sproken over de vuilstort. Nu de stort in 1992 wordt gesloten is het goed
dat op korte termijn plannen worden uitgewerkt die daadwerkelijk van de
stort een Bavelse Berg maken, afgewerkt en zoveel als mogelijk is, land
schappelijk ingepast.
In hoofdstuk 4.3 van de structuurschets, dat handelt over de hoofdzonering
van de stadsregio, zijn een aantal kenmerken genoemd die bepalend zijn voor
de aantrekkelijkheid van de "Brabantse steden".
Het leefmilieu en het economisch vestigingsmilieu zijn gebaat bij handha
ving van de sterke punten van het Brabantse verstedelijkingspatroon als
basis voor de verdere ontwikkeling. Onder meer met deze stadsvorming volgt
Brabant het cultuureigene van de regio en kan zich blijven onderscheiden
van bijvoorbeeld de Randstad.
Het C.D.A. onderschrijft deze stelling uit de structuurschets volledig en
vraagt het college dit bij de gesprekken met de buurgemeenten over de ont
wikkelingen in de regio als uitgangspunt mee te nemen. Gesprekken waarin
Nieuw-Ginneken graag gesprekspartner zal zijn om, ik zeg het nogmaals, op
voet van gelijkheid redelijke oplossingen te vinden voor de problemen die
in stadsgewestelijk verband om een oplossing vragen.
Tot slot een woord van waardering voor de opstellers van de schets en voor
degenen die hebben gezorgd voor positieve reacties hierop.
Namens Gemeentebelangen Bavel wordt het woord gevoerd door de heer VAN
YPEREN.
Deskundigen stellen plannen op.
Een architect bouwt op papier een huis. De welstandscommissie, een groep
ingehuurde architecten, om lijn aan onze woningbouw te geven, schiet erop.
Plotseling moet er een raam weg of een dak veranderd. Weg idee! Stel dat de
architect "Rietvelt" was geweest.
Een stedebouwkundige stelt plannen op.
Een voorbeeld: Ypelaar-Zuid was in de ogen van de stedebouwkundige een plan
met ruimte. Ruimte en groen voor iedereen. De plannen zijn voltooid, en een
ieder beleeft het als goed. Het is er goed toeven in Ypelaar-Zuid, veel
licht groen en ruimte. Totdat de gemeenteraad in Breda in alle wijsheid
besluit om het groen op te offeren. Immers groen onderhouden is duur, dus
woningbouw op het groen, dan brengt het nog wat op ook. En alles onder de
naam van vergrijzing. Weg oorspronkelijke gedachte van de stedebouwkundige.
Weg dat gevoel van ruimte, groen en licht.
Daar valt mee te leven, ja natuurlijk.
Nu naar de structuurschets 1989
Deskundigen stellen een plan op, mensen die hun sporen hebben verdiend. Hoe
gaat de politiek daar nu mee om. De provincie schiet erop, in de rug ge
steund door knooppunt gemeente Breda. De politieke partijen in de raad van
Breda maken zich sterk voor een snelweglocatie de nodige woningbouw.
De wethouder stimuleert alvast een groep om een geluidswal aan te leggen,
dan komt het uit de burgerij en men kan meer woningen bouwen. Men koopt
alvast de nodige grond aan en de P.v.d.A. Breda dreigt in het openbaar
alvast met Annexatie.
Waar zijn wij dan nu mee bezig?
Wat stellen we dan nu eigenlijk vast?
Anderen bepalen wat wij en onze structuurschets wel of niet moeten schrijven.
