reductie van de complexiteit.
Is het in alle gevallen zo noodzakelijk dat de meest simpele verzoeken van de burgerij het hele
circuit van ambtelijke voorbehandeling en bespreking, managementteam, overleg portefeuillehou
der, College, commissie en raad doorlopen? Wat kan door de portefeuillehouder alleen worden
besloten of zelfs al bij een eerste ambtelijk gesprek worden afgehandeld?
het schrappen van weinig effectieve beleidstaken.
Met name het laatste jaar neemt de dikte van het aantal stukken toe en is er behandeling in
meerdere raadscommissies. Criterium zou hierbij kunnen zijn minder woorden, meer daden.
Integraal beleid, zoals eerder in deze beschouwingen verwoord zou niet alleen te overwegen zijn,
maar dringende noodzaak.
verkleinen van de overhead (minder staf).
Hierbij zou gedacht kunnen worden aan een goede doorlichting van de personele bezetting. Voorts
het maken van keuzen in nieuwe taken of een herbezinning op oude. Het moet niet zo zijn dat een
nieuwe wetgeving automatisch wordt gevolgd door het creëren van taken vertaald naar personeel.
Een goede oriëntatie en misschien gezamenlijk met buurgemeenten iets organiseren, moet tot de
mogelijkheden behoren. De mogelijkheid van een collegiale doorlening van ambtenaren zou
overwogen kunnen worden.
een grondige doorlichting van het subsidie-instrumentarium.
Weliswaar is met name het welzijnsprogramma gedurende het afgelopen jaar onderwerp van
overleg geweest in de commissie welzijn. Duidelijk werd dat we er met het huidig subsidie
instrumentarium niet zijn. Als het er om gaat meer verantwoordelijkheid bij de burger te leggen
dan zal ondermeer op de zeer korte termijn helderheid moeten komen over de (on)mogelijkheden
van budgetfinanciering. Een subsidiebedrag bevriezen is nog geen budgetsubsidie. Juist voor de
grote stichtingen en instellingen is dit van belang (Bibliotheek, Muziekschool, kinderopvang etc.).
Op die manier kan een overheid voorwaarden scheppend bezig zijn.
Sprekend over effectief en efficiënt komt zeker aan de orde het gegeven dat teveel ad hoe
investeringen worden gepleegd. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de straatverlichting. Dit toch
kleine onderdeel van de begroting heeft uiteindelijk teveel geld gekost. Eerst is er te weinig licht,
vervolgens moet er aan energiebesparing worden gedaan en tot slot moet ook nog eens aandacht
worden besteed aan de sociale veiligheid.
Tot slot is er, zoals genoemd, nog de werkwijze van de overheid.
De overheid, ook onze gemeente, is voor veel burgers nog immer een black box. Alleen voor
insiders (raadsleden en ambtenaren) toegankelijk en begrijpelijk. Met voor de buitenwacht het
beeld van veel papier, gepraat en lange procedures. Oordelen, die zeker niet altijd vooroordelen
zijn.
Enige voorbeelden, waarbij het lang niet altijd gaat om een terugtredende of minder bemoeizuchti
ge overheid. Vaak wel om een andere en betere overheid.
Dit alles vraagt niet alleen om een interne bezinning, maar ook om een antwoord naar de burger
toe.
Juist hier liggen voor Bestuurlijke Vernieuwing veel uitdagingen
opener en doorzichtiger werkwijzen,
meer dialoog.
vereenvoudiging van organisatie/procedures en werkwijzen.
