FRACTIE LEEFBAARHEID NIEUW-GINNEKEN.
Begrotingen zijn de financiële neerslag van hetgeen is afgesproken in het moment daarvoor. Men
moet niet verwachten, dat wij hier en nu cijferopstellingen gaan wijzigen.
Algemene beschouwingen - zo las ik onlangs - zijn de jaarlijks verplichte figuren, welke eerder
wat beschouwend dan beleidsbepalend zijn.
Beleidsbepaling dient te gebeuren aan de hand van beleidsnota's zoals welzijn - ouderen - en
jongerennota's of naar aanleiding van voornemens met betrekking tot de bibliotheek. Notities over
huisvuil, milieuactie-plan etc. Dit als opmerkingen vooraf.
De taakstelling van de gemeentelijke overheid is ondergeschikt aan de centrale overheid. De
gemeente neemt dus een bescheiden plaats in. Maatschappelijk komt het totaal gebeuren ook onaf
wendbaar over ons heen. Luister, lees en kijk rond en je wordt er zeker niet vrolijker van. Ook in
dit aspect is de gemeente alleen volgend. Voor vele zaken krijgt de overheid de schuld. Die kan in
de ogen van de burger geen goed doen, en in zijn algemeenheid heeft men het schijnbaar helemaal
niet hoog met de gemeentelijke politiek.
Uit tweeërlei opzicht is dat dus op zijn minst gezegd: merkwaardig, bovendien verwijt de pot de
ketel dat hij zwart ziet.
Kijk om ons heen. De burger is egocentrisch ingesteld; hij zorgt vooral voor zichzelf en hetgeen
hem daarin hindert krijgt zijn kritiek te verduren. Men vergaart, men recreëert, men vindt de
belasting te hoog, de auto te duur en het aantal asielzoekers erg hinderlijk. Daarbij heeft diezelfde
burger en passant een aantal normen overboord geworpen. Terecht is men gaan spreken van de
calculerende burger.
Maar ook al heeft men niet altijd recht van kritiek, op een punt heeft de burger dat wel!
Een van de belangrijkste taken van de overheid is het bewaren van orde en rust.
Rondom ons heen worden ononderbroken fietsen gestolen en/of autoradio's en er gebeuren nog
veel vervelender dingen, waarbij de mens zelf niet meer veilig is.
Ook onze inwoners overkomt dat; en intussen lees en hoor je in de troonrede dat de reorganisatie
van de politie dank zij de medewerking van velen al ver gevorderd is. Wij worden met deze
reorganisatie geconfronteerd maar wij vrezen dat wij daar niet blij om hoeven te zijn.
Het hoofd van de politie kan niet de instelling van de criminele figuren veranderen maar hij blijft
verantwoordelijk voor ons aller veiligheid.
Leefbaarheid maakt zich zorgen.
In uw beleidsnotitie spreekt u terecht de hoop uit dat de korpsbeheerder in de grote politieregio er
voor zal zorgen, dat het plaatselijk gezag zijn bevoegdheden kan blijven uitoefenen.
Wij vinden, dat u daarin het grootste gelijk heeft maar wij zijn bang, dat u hetzelfde te horen
krijgt wat u nu dikwijls tegen ons zegt namelijk: "de politie kan niet alles en moet prioriteiten
stellen". Je vraagt je soms af: welke dan?
Wij van leefbaarheid willen dat onze inwoners op een behoorlijke wijze worden beschermd. Het is
toch een schandaal dat men in Breda de top-tien van de inbrekers moet laten lopen omdat er geen
cellen zijn. De heren gaan gewoon door met stelen, zo is vastgesteld. Dit is onaanvaardbaar.
Wat onze mensen vragen en vooral de ouderen onder ons, dat wij weer een politieman op straat
zien.
Het grote probleem waar de overheid zich mee moet bemoeien is het milieu (los van de vraag of
de overheid het goed doet).
Dezelfde calculerende burger heeft zich altijd boven en tegenover het milieu en de natuur geplaatst
en hij heeft daardoor een ecologische crisis veroorzaakt.
