De VOORZITTER stelt vast dat de Raad unaniem instemt met het voorstel deze reactie kenbaar te
maken aan Gedeputeerde Staten. Duidelijk is dat het een pittige reactie betreft. Er is geen ruimte
meer voor verder gedraai. Dat het een stevige reactie is blijkt wel uit de commentaren in de
provinciale pers. Bovendien is het een verhaal waar de gemeente Nieuw-Ginneken met recht iets
over kan en mag zeggen. Terecht wordt door de heer Geerts opgemerkt dat het college een
gedurfd beleid heeft uitgezet voor de jaren na 2.000 voor de ambtelijke organisatie. Er is een
contourennota vastgesteld die niet alleen gedragen wordt door burgemeesters en colleges van b. en
w. maar ook door de gemeenteraden, de bevolking en de verschillende ambtelijke organisaties.
Vriend en vijand hebben toegegeven dat de contourennota een doordacht stuk is en een goed
perspectief biedt voor de groene gemeente, gelegen tussen de steden Breda en Tilburg. Terecht
wordt door de heer H. van Gils opgemerkt dat de omgekeerde bewijslast op geen enkele wijze
aandacht heeft gekregen. Het idee dat door Gedeputeerde Staten wordt gepresenteerd is een
volstrekt uitgekleed verhaal, een relatief kleine gemeente ingeklemd tussen twee grote steden.
Daarom wordt bij herhaling gesteld dat de gemeente Nieuw-Ginneken aandacht heeft en bereid is
mee te denken voor de oplossing van de problemen waarvoor steden zich de komende 25 jaar
gesteld zien. Daarover bestaat geen misverstand, een herijking van de positie van de steden is
zeker gewenst. Daar waar politici de mond vol hebben van aandacht voor integraal natuur- en
milieubeleid en integrale aandacht voor de grote agrarische vraagstukken moet helaas geconsta
teerd worden dat het blijft bij woorden en het niet die body krijgt die het nodig heeft. De wijze
waarop de politiek het afgelopen jaar gemeend heeft zich te moeten bezighouden met de problema
tiek van de herindeling zal straks beoordeeld worden door de inwoners. Eén ding is duidelijk, het
beleid heeft zich de afgelopen jaren bij herhaling gewijzigd. Het herindelingbeleid in Oost-Brabant
heeft nog nauwelijks paralleliteiten met dat voor Midden-Brabant of het stadsgewest Breda.
Verderop in West-Brabant merkt men dat de opschaling nog grotere vormen aanneemt. Aan
opschaling heeft het college geen twijfel. Toch is het jammerlijk om te moeten constateren dat,
daar waar een initiatief tot forse opschaling van onderaf mag rekenen op een breed maatschappe
lijk draagvlak, dat initiatief zo simpel wordt uitgekleed. Het is toch de commissie Schampers
geweest die het idee voor een grote groene gemeente nagenoeg in zijn geheel heeft overgenomen.
Kwamen Gedeputeerde Staten niet op Goede Vrijdag met een besluit dat voorzag in een stevige
grote groene gemeente. Het is dan toch merkwaardig dat zich dat in enkele maanden tijd is gaan
wijzigen. De woningbouwcijfers zijn bekend. Maar ook binnen de ontwikkelde regioplanning voor
24.000 woningen, aangevuld met 7.000 woningen extra op basis van het Trendrapport is bekend
dat de stad Breda zijn zaken kan oplossen binnen de locaties zoals die in het regioberaad
ontwikkeld zijn. Bij herhaling moet daarom gezegd worden dat de toegevoegde waarde die Nieuw-
Ginneken, bestuurlijk en ambtelijk, kan betekenen voor die grote groene gemeente van een hogere
orde is dan de toegevoegde waarde die Nieuw-Ginneken voor de stad Breda zou kunnen beteke
nen. Het zou de steden Breda en Tilburg gesierd hebben dat zij daar waar zij het milieu- en
landschapsbeleid op diverse plaatsen zo uitdragen, dat beleid binnen het nieuwe regionale bestuur
eens een eerlijke kans hadden gegeven. Helaas moet de laatste tijd geconstateerd worden dat
woorden als 'macht' en 'bestuurlijke vernieuwing' termen zijn die veel opgeld doen. Duidelijk is
dat de gemeente Nieuw-Ginneken tot het uiterste zal gaan. Het college heeft daar ook alle
vertrouwen in want de samenwerkende gemeenten hebben een evenwichtige en consistente
procedure gevoerd. Men is samen niet afgeweken van het ingeslagen pad en de zaak is op vele
terreinen goed onderbouwd. Het dilemma waar Gedeputeerde Staten zich voor geplaatst zien
wordt gevormd door de omvang van de WGR-gebieden. Daarop is geantwoord dat de vorming
van een grote groene gemeente van een hogere orde is dan de aansluiting bij een WGR-gebied X
of Y. Een nieuwe bestuurlijke eenheid van 30.000 inwoners neemt een geheel andere plaats in
binnen het samenwerkingsveld. Waar juist bestuurders van grote gemeenten de mond vol hebben
van bestuurlijke vernieuwing was het toch aardig geweest als zij de vorming van een groene
buurgemeente een kans van slagen hadden gegund. Van die zijde valt weinig meer te verwachten.
De samenwerkende groene gemeenten zullen daarom op eigen kracht de positie verdedigen die zij
de afgelopen jaren verworven hebben. Over het democratisch gehalte van de ontwikkelingen rond
de gemeentelijke herindeling valt niet veel meer te zeggen dan dat daarmee het proces van
politieke vervreemding verder in de hand wordt gewerkt. Waar opschaling van onderaf een
