De VOORZITTER geeft hierna het woord aan de heer Van der Westerlaken namens de partij
Leefbaarheid.
De heer VAN DER WESTERLAKEN: Mevrouw de voorzitter, collega-raadsleden, geachte
aanwezigen. De opdracht van deze avond om in 5 minuten een overzicht te geven van 55 jaar
Nieuw-Ginneken is een onmogelijke opgave en wat van mij misschien verwacht wordt is, dat
ik de archieven in zou duiken, het gemeente-archief, het archief van Paulus, om dan eens te
kijken wat er in de loop van de is tijd gebeurd. Ik heb dat niet gedaan, mevrouw de voorzitter,
ik heb een andere en een meer moderne manier van geschiedbeoefening gekozen en dat is
namelijk het optekenen hoe mensen gebeurtenissen ervaren. Ik ben zelf nog geboren in het
oude Ginneken en Bavel, en heb dus zowat de hele geschiedenis van Nieuw-Ginneken mee
mogen maken, en vandaar vanavond een persoonlijke impressie van Nieuw-Ginneken, maar
wel met zevenmijlslaarzen. Op 1 januari 1942 is Nieuw-Ginneken dan geboren. Het is dus een
oorlogskind. Ik kan mij de bevrijding van Ulvenhout nog heel goed herinneren. Wij zaten met
de hele buurt in de molen onder een veilige berg en buiten werd er volop geschoten. Dan
lopen er plotseling Engelse soldaten, rijden er Canadese tanks door de straat en is er alom
vreugde. Toch is er na deze gebeurtenis nog veel angst. Regelmatig komen er Vl's over,
richting Antwerpen. En op een morgen, toen ik pastoor Vermunt, bij velen van u bekend, als
misdienaar, assisteerde, was er 's morgens, half acht, een geweldige explosie. Marie Sips, de
kosteres, ook bij velen van u bekend, komt naar mij toe en zegt: "Jan, ga maar snel naar huis,
want ik denk dat er een VI op jullie huis gevallen is." Dat kwam hard aan, maar thuisgeko
men bleek hij gelukkig juist 100 meter verder op een weiland van Bartels gevallen te zijn.
Mijn beleving van oorlog in Nieuw-Ginneken is angst. En dan komt de bevrijding en feest op
Anneville. Het gewone leven daarna neemt zijn gewone gang. Wij kennen allemaal de dorpen
uit de eind jaren '40, de melkboer met de melkkar, de groenteboer met z'n paard en wagen en
de bakker met zijn transportfiets, en overal gaan ze bestellingen ophalen en rondbrengen. Dat
wil ik toch even memoreren om aan te geven wat er in die 55 jaar toch veranderd is. De jaren
'50 brengen grote veranderingen in Ulvenhout teweeg. De eerste bouwactiviteiten vinden
plaats aan deze kant van de Dorpsstraat, hier tegen het Ulvenhoutse bos aan. Later worden er
ook huizen gebouwd aan de andere kant van de Dorpsstraat in het Markdal. Toen ik in 1964
trouwde, deed zich de vreemde situatie voor, dat er toen juist geen of weinig bouwactiviteiten
waren in Ulvenhout. In Bavel was dat helemaal nog niet aan de orde; althans, voor jonge
mensen, starters noemen wij dat tegenwoordig, was geen woning. Dus moest ik uitwijken,
zoals vele Nieuw-Ginnekenaren uit die tijd, naar elders. In mijn geval werd dat de IJpelaar in
Breda. Dan komt 1970, het bejaardentehuis De Donk wordt gebouwd. Dat bestaat intussen dus
ook al weer 25 jaar. Mijn ouders gingen naar De Donk en ik trok in het ouderlijk huis.
"Kunnen wij nu niets doen aan dat drukke verkeer, dat dagelijks door Ulvenhout dendert", zei
mijn buurman, bij velen van u ook bekend, dat was indertijd Dick Tieland. Wij hadden
namelijk zo onze wekelijkse gesprekken over de heg heen. "Dan moet je bij de provincie
zijn", zei burgemeester De Kort desgevraagd, "want dat is een provinciale aangelegenheid".
"Er moet meer politieke druk vanuit de gemeente komen", zei men op het provinciehuis. Zo
kunnen we nog wel even door blijven gaan, maar Tieland had zo zijn eigen inbreng daarin.
Hij zei: "Dan richten wij een politieke partij op". Samen zijn we belangstellenden gaan
opzoeken en zo is dan de "Bevordering Leefbaarheid Nieuw-Ginneken" geboren. In 1974 zijn
wij met twee mensen in deze gemeenteraad van Nieuw-Ginneken gekozen. Tegelijk met deze
nieuwe raad komt ook burgemeester Van de Ven in Nieuw-Ginneken. Het dal van de Mark
was intussen op de schop genomen en daar wordt nu, ook opmerkelijk, na 25 jaar al weer wat
genuanceerder over gedacht. Eindjaren '60 gaan er ook in Bavel grootschalige bouwactivitei
ten plaatsvinden en in Ulvenhout wordt de oude jongensschool afgebroken. Activiteiten alom,
ook in Galder/Strijbeek. Scholen groeien en verenigingen bloeien. Eén gebeurtenis uit de raad
uit die tijd, vanavond is er al meer uit de raad geciteerd, wil ik u ook niet onthouden. Velen
onder u zullen zich Toon Huijben nog herinneren, die veel te vroeg overleden is. Toon
Huijben vond op een gegeven moment dat de voorzitter van de raad slecht naar hem luisterde
en dat begon hem verschrikkelijk te irriteren.
Hij trok een gele kaart, terwijl hij zei: "Voorzitter, ik moet u de gele kaart geven". Wij
hebben met z'n allen zitten afwachten of Toon voor de tweede keer de gele kaart zou trekken.
Dat is niet gebeurd. Kennelijk heeft dit, volgens Toon althans, geholpen. Ik denk dat Van de
Ven, hier aanwezig, het zich nog zal herinneren.
