Rijkswegen worden ons van bovenaf opgelegd en dat zijn niet alleen geweldige ingrepen in het
landschap geweest, maar hebben ook in de raad en de bevolking veel beroering teweeg
gebracht. Maar er is geen onderwerp geweest wat zoveel teweeg gebracht heeft dan de
herindeling en ik denk dat daar vanavond hier al volop over gezegd is. Een herindeling die
voor Nieuw-Ginneken desastreus verlopen is. In de afgelopen 22 jaar heeft Leefbaarheid dus
zijn rol in de gemeente Nieuw-Ginneken gespeeld, met zijn eigen inbreng van vooral monu
menten, natuur, landschap en milieu. In de loop van de tijd hebben nogal wat mensen voor
Leefbaarheid in deze raad gezeten. Ik wil u toch in herinnering roepen een Frans Paulissen en
een Manuel Garcia, die ik allebei van deze plaats af beterschap wil wensen. Voorzitter, ik
denk dat ik aan de mij toegemeten tijd gekomen ben. Ik wil het eigenlijk hierbij laten. Ik wil u
en alle aanwezigen danken voor de prettige samenwerking die wij hier steeds mochten onder
vinden. Mevrouw de voorzitter, u en alle aanwezigen, het allerbeste toegewenst en ik zou
eigenlijk willen besluiten met de groet 'Vaarwel Nieuw-Ginneken'. Ik dank u wel.
De VOORZITTER geeft vervolgens het woord aan de fractievoorzitter van de Partij van de
Arbeid, de heer Posthuma.
De heer POSTHUMA: Geachte aanwezigen, mevrouw de voorzitter, collega-raadsleden. Ja,
als gedisciplineerd raadslid zou ik mij graag schikken in uw voorstel om in 5 minuten terug te
blikken op 55 jaar Nieuw-Ginneken en dan ook nog even een toekomstperspectief te schetsen
voor de komende periode. Maar als zelfs de heer Van der Westerlaken toegeeft dat hem dat
niet lukt, wie ben ik dan dat ik dat wel zou proberen. Mij zou dat zeker niet lukken. Ik zal mij
dus beperken tot het weergeven van wat persoonlijke gevoelens die mij op dit moment
bekruipen. In de eerste plaats wil ik dan toch iets zeggen, min of meer in de richting van de
heer Van der Westerlaken en anderen die hier geboren en getogen zijn. Oorspronkelijke
Nieuw-Ginnekenaren bekijken ons, nieuwkomers, wel eens met zo'n blik van jullie begrijpen
niet wat deze herindeling voor ons betekent. Ik kan dat wel een beetje aanvoelen, maar aan de
andere kant, wij, de import, wonen hier niet zomaar. Wij hebben heel bewust de keuze
gemaakt om in Nieuw-Ginneken te wonen, hoewel in mijn geval was dat vooral de keuze van
mijn vrouw, want zij was het die, nadat ze mij had gedwongen om de gehele aanbodzijde van
de West-Brabantse woningmarkt aan een nauwkeurige inspectie te onderwerpen, toen wij, ik
inmiddels min of meer vertwijfeld, vanuit de richting Breda over de bult Bavel binnenreden,
nog maar halverwege de Kerkstraat plotseling uitriep: "Zoek hier maar een huis, hier wil ik
wonen, dit is een goed dorp; het trekt geen gezicht, het doet zich niet mooier voor dan het is
en er zullen vast ook wel aardige mensen wonen". En ze had natuurlijk gelijk. Nu, 24 jaar
later, ben ik haar nog steeds dankbaar voor haar eigenzinnigheid. Bavel, Nieuw-Ginneken, is
in alle opzichten een goede keuze gebleken. Zo werden wij ooit van stedelingen dorpelingen.
Tja, en als ik nu op woensdagochtend 1 januari 1997 mijn ogen opendoe, zal het, misschien
met enige vertraging door de voorafgaande oudejaarsavond, langzaam tot mij doordringen dat
ik door het ingrijpen van onze rijksoverheid van dorpeling weer stedeling ben geworden,
inwoner van de grote stad Breda. Maar dan, als ik dan de gordijnen openschuif en ik zie de
pauw van Krielaars parmantig door mijn voortuin stappen, als ik vanuit mijn werkkamer op de
torenklok van Bavel kijk hoe laat het is, ik de kinderen heen en weer zie lopen van de school
naar de sporthal en weer terug, als ik de buurvrouw van een paar huizen verderop langs zie
komen om haar twee honden in de gelegenheid te stellen op hun favoriete plek, vlak voor mijn
neus, het plantsoen te bemesten, als ik bij de bakker en de slager en bij Jos van Engelen altijd
wel bekenden tegenkom, waar ik even een praatje mee maak, dan zal ik mij realiseren dat ik
nog steeds in Bavel woon, dat dorpen als Bavel, Ulvenhout en Galder niet bestaan bij de gratie
van welke overheid dan ook, maar dankzij de mensen die er wonen en dankzij de manier
waarop die mensen met elkaar omgaan. Zolang dat zo is, blijven die gemeenschappen bestaan.
Natuurlijk zullen er ook dingen veranderen, zeker voor diegenen onder ons die ook na 1
januari iets in de gemeentepolitiek willen blijven doen. Er liggen geheel nieuwe uitdagingen te
wachten. Alphen/Chaam moet tot een nieuwe gemeente worden gevormd.
In Breda zijn er legio problemen die om een oplossing vragen en mijn indruk is dat ze onze
inbreng daarbij best kunnen gebruiken.
